PB250049

Technika „burzy mózgów"

Czym jest    Technika „burzy mózgów” umożliwia dziewczętom i chłopcom zgła-

technika szanie własnych pomysłów dotyczących konkretnej sprawy. Odbywa "^bur^ się to w sposób całkowicie swobodny i nieskrępowany. Jednocześnie świadomie i celowo unika się uzasadniania czy komentowania zgłasza* nych pomysłów. Dzięki temu można zapobiec przedwczesnej rezygnacji z pomysłów niemieszczących się w utartych schematach widzenia wspólnie omawianych spraw, w tym także niejednokrotnie z pomysłów oryginalnych i twórczych. Zachęca się również do dzielenia się pomysłami pozornie lub rzeczywiście niefortunnymi i jałowymi, jakie przychodzą komuś do głowy. Czyni się tak w nadziei, że i one mogą okazać się użyteczne, np. w usprawnieniu życia szkolnego lub zakłado-wego albo rozwiązaniu jakiegoś innego problemu.

Technika „burzy mózgów” — zgodnie z zaleceniami jej twórcy A. F. Osboma (1957) ■— przebiega na ogół w trzech następujących po Pierwszy sobie etapach. W pierwszym etapie ustala się i formułuje problem, jaki etap „burzy _się pragnie rozwiązać, oraz zapoznaje się osoby biorące udział w „bu-mózgów _rzy _m6_Zg6_w” _z obowiązującymi w niej zasadami.

Problem określa się najczęściej w formie jednego ogólnego pytania i 2-3 pytań szczegółowych. Na przykład pytanie ogólne może przybrać następujące brzmienie: „Jak uczniowie powinni zachowywać się w szkole?”. Pytania szczegółowe zaś mogą odnosić się do sposobów zachowania uczniów na lekcjach, podczas przerw międzylekcyjnych i w czasie pełnienia dyżuru w klasie (por. K. H. Hoover, P. M. Holling-sworth, 1978, s. 103). Pytania tego typu zaleca się formułować, używając spójników: gdzie, dokąd, dlaczego, kiedy, kto i jak. Na ogół formułuje je nauczyciel lub wychowawca, biorąc również pod uwagę sugestie uczniów czy wychowanków. Ostateczną wersję pytań zapisuje się na tablicy lub udostępnia na kartkach.

Zasady obowiązujące w „burzy mózgów” dotyczą wielu spraw związanych ze zgłaszaniem pomysłów. Postuluje się w nich, aby:

—    podawać pomysły w sposób zwięzły, bez próby ich oceniania i bez jakichkolwiek uwag krytycznych;

—    wypowiadać wszelkie pomysły, jakie przychodzą na myśl, zwłaszcza te najbardziej oryginalne i fantastyczne;

—    zadbać o liczbę pomysłów, ponieważ im jest ich więcej, tym wi$^s* jest prawdopodobieństwo sukcesu;

—    nie ograniczać się do własnych pomysłów, lecz także rozwijać¹*** dyfikować pomysły wysuwane przez inne osoby (Z. Pietrasia 1975, s. 242),