PrepOrg cz I4

u -przebieg sączenia. Po odessaniu oieozy osad znajdujący się na lejku odciska się za pomocą płaskiego szklanego korka w ten sposób, że ruchem obrotowym rozprowadza się osad uważając, aby w placku nie tworzyły się szczeliny i aby osad nie przyklejał się do korka. Osad odciska się do chwili, gdy spłyną ostatnie krople odcieku. Osad następnie przemywa się rozpuszczalnikiem, który nie rozpuszcza fazy stałej, a wymywa fazę ciekłą. Jeżeli oddziela się substanoję krystaliozną od ługów pokrystalizacyjnych, osad przemywa się zwykle rozpuszczalnikiem, z którego prowadzono krystalizację, Odmywanie prowadzi się w ten sposób, że po odłączeniu prążni na równomiernie odciśniętą warstwę osadu nalewa się taką ilość cieczy przemywającej, aby zakryła cienką warstwą całą jego powierzchnię. Po odczekaniu, aż ciecz wsiąknie w osad, ponownie podłącza się próżnię i oaad odois-ka się w wyżej opisany sposób. Źle odmywające się osady w całości przenosi się do zlewki, dokładnie miesza z cieczą odmywającą i sączy w zwykły epoBÓb. Osady przemywa się zazwyczaj kilkakrotnie.

1.6.3. Wirowanie

Wirowanie stosuje się głównie wtedy,gdy odsączana substancja zatyka pory eączka lub gdy należy możliwie bez strat wydzielić z mieszaniny bardzo małe ilośoi substancji stałej. W laboratorium organicznym stoauje się zwykle wirówki sedymentacyjne o 2000-3000 obrotów na minutę i łącznej pojemności probówek 4x (10 do 150 cm^). Gdy po odwirowaniu osad silnie przylega do dna probówek, ciecz zlewa się znad osadu. Można też cieoz usunąć za pomocą pompki ssącej, a resztę skrawkiem bibuły filtracyjnej.

1.7* Suszenie gazów, cieczy i ciał atałyoh

Suszenie w ogólnym znaczeniu jest operacją usuwania małych ilości obcej oleczy z substancji stałej, ciekłej lub gazowej. Z wyjątkiem przypadku usuwania pozostałości rozpuszczalnika z subetanoji krystalizowanej potocznie termin ten oznacza usuwanie wody lub pary wodnej.

Suszenie można przeprowadzić różnymi metodami fizycznymi służącymi do rozdzielenia i oozyszozania związków organicznych, a więo przez wymraża-nie, ekstrakcję, wysalanie, destylację frakcyjną i azeotropową, odparowywanie i sublimację. Metody te zostaną omówione w rozdziale XI. Popularnie do suszenia stosuje się związki chemiczne, które pochłaniają wilgoć w wyniku adsorpcji, tworzenia hydratów lub chemicznej reakcji z wodą.

Środki suszące określa się za pomocą dwóch charakterystycznych cecht

1)    skuteczność suczenia - charakteryzowaną jako ilość mg H₂0 pozostałą w 1 dm^ gazu w temperaturze 25°C po jego wysuszeniu,

2)    ohłonność środka suszącego - charakteryzowaną jako ilość wody w gramach wchłoniętą przez 1 g środka suszącego.