28
Chmury elektronowe orbitali l.v atomów II0 i H/, oraz wiążącego orbitalu molekularnego vp+ cząsteczki H2 można przedstawić schematycznie następująco:
28
K + '-'6
V+
Elektrony mają tendencję do lokowania się w obszarze pomiędzy dwoma jądrami.
W przypadku orbitalu antywiążącego \\i elektrony wykazują tendencję do unikania tego obszaru. Gęstość prawdopodobieństwa występowania elektronów wynosi zero.
Wiązanie kowalentne polega więc na wzajemnym pokryciu się orbitali atomowych (tutaj ls) i symetrycznym rozkładzie ładunków. Takie pokrywanie się ma miejsce wzdłuż osi łączącej obydwa jądra atomów i nosi nazwę aksjalnego. Jest to wiązanie typu sigma a.
Związki chemiczne mogą być klasyfikowane jako paramagnetyczne lub diamagnetyczne, zależnie od tego, czy są przyciągane, czy też odpychane przez pole magnetyczne. Atomy i cząsteczki, które posiadają pojedyncze elektrony, tj. niesparowane, są paramagnetyczne, natomiast posiadające elektrony sparowane są diamagnetyczne.
1.6.3. Cząsteczka fluoru F2
W cząsteczce fluoru F2 występuje system 18 elektronów. Konfiguracja elektronowa fluoru jest następująca: ls22s22/f. W pierwszym przybliżeniu elektrony powłok wewnętrznych (tutaj li1) mogą być uznane za zlokalizowane przy jądrach każdego atomu F. Orbitale 2s pokrywają się i w rezultacie powstają orbitale molekularne os wiążący oraz o antywiążący:
2v + 2v o, wli|/i|i y
Orbitale 2/;,, skierowane wzdłuż osi jąder F dają też orbitale muld a, i o/:
*« ® '/t
nv wi.|/i|iy
Orbitale 2/?z prostopadłe do osi jąder pokrywają się lataninie (l> i tworzą dwa orbitale n, tj. n: i n:\ Orbital 7t jest tworzony przez dwa < ustawione prostopadle do osi łączącej jądra:
Podobnie jest /. orbitalami 2px, są także prostopadle do osi r i tworzą molekularne nx i nx . Orbitale 2px i 2p, odgrywają taką samą rolę.
Orbitale atomowe typu s są energetycznie bardziej stabilne niż oihit p o tej samej liczbie kwantowej n. Orbital o, jest bardziej stabilny W przypadku identycznych orbitali pokrycie aksjalnc jest bardziej stal latcralnc. Na rys. 4 przedstawiono orbitale molekularne fluoru I ...
*
*
> ^kłxexB>
'/
\^^8xb>-v/
\—
(łł)"L
Ityu I llliiginm oibllrtll tuiilrkiiliM'HV« h •