lest jedynym gatunkiem rcxłziny ciernikowalych podlegającym ochronie w Polsce, lego ciało (długości 12 cm, niektórych samic nawet do 20 cm) i pysk są mocno wydłużone. Wzdłuż linii bocznej ma około 50 drobnych płytek kostnych, a na grzbiecie ok. 15 krótkich kolców. Ciało ma oliwkowozielone, a brzuch białożółty. W odróżnieniu od pospolitego ciernika, samce pociernica w okresie godowym nie zmieniają ubarwienia.
Zamieszkują przybrzeżna strefę Bałtyku; najczęściej spotykane s;j pojedynczo wśród morskiej roślinności (głównie motszynu). Wiosną lub na początku lata samiec buduje gniazdo zawieszone wśród roślinności. Do gniazda zwabia samicę, a po złożeniu przez nia ikry troskliwie opiekuje się jajami, a następnie mł<xiyui potomstwem.
Podobnie jak pocierniec iglicznia występuje w przybrzeżnej strefie Bałtyku, lest to rybka o wydłużonym, wężykowatym ciele (długości do iO c m), pokrytym płytkami kostnymi tworzącymi podłużne listewki, wskutek czego jest ono wyraźnie kanciaste. W zależności od barwy roślinności, wśród której przebywa, iglicznia może mieć ciało zielonożółte lub brunatne. W czasie* tarła u samca tworzy się na brzuchu komora lęgowa, do której samica składa kilkadziesiąt jaj. Młode rybki wylęgają się po ok. miesiącu, ale przez dość długi okres, w razie niebezpieczeństwa, chronią się do torby „taty".
Iglicznie żyją przede wszystkim wśród zostery morskiej („trawy"). Gdy płyną pionowo z głową skierowaną do góry, są bardzo trudne do zauważenia. Ich mały, umieszczony na końcu wydłużonego ryjka, pyszczek pozwala im na odżywianie się tylko drobnymi zwierzętami.
tfa&Ktea mu
.
45