Jest to roślina o pędach płożących się, z silnie spłaszczonymi gałązkami wzniesionymi do góry i ustawionymi podobnie jak u cyprysów (stad nazwa). Widłak ten ma zwykle barwę sino- lub szarozielona. Kłosy zarodnikowe osadzone sa na szczycie pędów bocznych na długich trzonkach (po kilka na każdym trzonku).
Roślina ta spotykana jest bardzo rzadko, głównie w Polsce północnej. Występuję w lasach sosnowych i na wrzosowiskach.
Oba gatunki należa do paprotników różnozarodnikowyc li. Sa to niewielkie rośliny wodne, osiągające zwykle od 5 do 15 cm wysokości. Maja krótka, pękata łodygę, szydlaste liście umieszczone na sz< życie i korzenie o niezwykłej właściwości: po jakimś czasie odpada ja. a na ich miejscu powstają następne (podobnie jak drzewa zrzucają liśc ie, lak poryblin „zrzuca* korzenie).
Zewnętrznie oba gatunki poryblinów sa niezwykle trudne do rozpoznania (na tablicy przedstawiono poryblina jeziornego). Porybliny należa do roślin Imrealnych (tzn. występujących na północy). W Polsce spotykane sa niezwykle rzadko, głównie w północnym pasie pojezierzy (na Pomorzu Zachodnim). Ponadto poryblin jeziorny został stwierdzony na oderwanym stanowisku położonym w Wielkim Stawie w Karkonoszach, będącym najdalej wysuniętym na południe stanowiskiem tego gatunku. Porybliny rosną na dnac h czystych płycizn jeziorowych, lako rzadko sjmlykane i interesujące dla nauki, objęte zostały ochrona gatunkowa.
'JŁlJjJJyZ!