LILO i LOADL1N 381
Powyższy wydruk informuje o aktualnie podmontowanych partycjach i ich położeniu w strukturze systemu plików. Partycja główna (podmontowana do katalogu /) jest jednocześnie tą, z której uruchamia się Linux. W tym wypadku nazwą partycji głównej jest /dev/hria'S.
2. Powinieneś znać parametry jądra wymagane przez system (na przykład, ile kart sieciowych jest zainstalowanych w komputerze). Najlepszą metodą na uzyskanie listy parametrów jest skopiowanie jej z linii append pliku lilo.conf. Większość systemów nie wymaga podawania żadnych dodatkowych parametrów jądra, z wyjątkiem opisanej wcześniej sytuacji z dwoma kartami sieciowymi.
3. Powinieneś znać nazwę pliku zawierającego jądro (/boot/vmlinuz).
4. Musisz określić, czy komputer wymaga tymczasowego RAM-dydku (initrd) do uruchomienia systemu. RAM-dysk ten jest tworzony przez program uruchomieniowy i zawiera programy obsługi dla urządzeń, z których Linux wczytuje dane konieczne do zakończenia procesu ładowania. Przykładowo, większość sterowników SCSI umożliwia dostęp z poziomu DOS-a bez dodatkowych programów obsługi, jednak 32-bitowe systemy operacyjne nie mogą korzystać z tej metody. Program uruchomieniowy (LILO lub LOADLIN) korzysta więc z dosowych mechanizmów do utworzenia niewielkiego RAM-dysku, a następnie wczytuje doń programy pozwalające na odczyt danych z urządzenia SCSI.
5. Wczytaj plik pełniący funkcje RAM-dysku (/boot/initrd-2.0.31. img). Pamiętaj, że numer wersji RAM-dysku powinien pokrywać się z numerem wersji wykorzystywanego jądra.
Tworzenie dyskietki startowej dla LOADLIN
1. Uruchom DOS lub Windows 95 i .sformatuj dyskietkę. W wierszu poleceń DOS-a lub Windows 95 wpisz:
format a: /u /s
Parametr /u każe DOS-owi nic zapisywać na dyskietce informacji potrzebnych do odzyskania usuniętych danych, co przyspiesza całą operację. Informacje te są wykorzystywane przez DOS do odtwarzania zawartości dyskietki w razie jej przypadkowego sformatowania. Niestety, po powtórnym zapisaniu dyskietki staje się to niemożliwe.
2. Skopiuj na dyskietkę pliki loadlin.exe, wiuinuz (jądro systemu) oraz mitrd 2.0.31. img (tymczasowy RAM-dysk, jeśli jest potrzebny). Aby skrócić nazwę RAM-dysku do ośmiu znaków wymaganych przez DOS-a, możesz nazwać go initrd. img.
3. Korzystając z dowolnego edytora tekstu utwórz, na dyskietce wsadowy plik dosowy. Jeśli chcemy, aby system Linux był uruchamiany automatycznie, nazwij ówr plik au-toexec.bat. W przeciwnym razie nadaj mu nazwę iinux.bat. Plik ten będzie uruchamiał program LOADLIN z odpowiednią listą argumentów. Możesz robić to ręcznie za każdym razem, ale korzystanie z pliku wsadowego jest o wiele wygodniejsze. Do plików auLoextic.bat i config.sys możesz dopisać dodatkowe polecenia urucha-