grzybianie budynków, wstrzeliwanie kołków, zakłada- 1 nie szyn zasłonowych, uszczelnianie okien, instalator- ;l stwo sanitarne i ogrzewania, instalatorstwo gazowe, II elektromechanika dźwigowa, instalatorstwo elektrycz- I ne, brukarstwo, studniarstwo i inne nie wymienione ■ I tej branży). Właściciel zakładu może ubiegać się o zgo- I dę właściwego organu administracyjnego na zwięk- {I szenie zatrudnienia. Wniosek może być uzasadniony J rodzajem rzemiosła, zapotrzebowaniem na określony J rodzaj usług czy produktu, a także istnieniem na okreś-lonym terenie nadwyżek siły roboczej. Zgoda organu !| administracyjnego może mieć charakter stały lub okre- J sowy w zależności od podstaw jej wydania.
Rozważając dopuszczalne limity zatrudnienia w zakładzie prowadzonym na podstawie zezwolenia, trzeba pamiętać, że do grupy pracowników nie wlicza się eme- j rytów lub rencistów w liczbie dwóch oraz osób, które nie wykonują bezpośrednio rzemiosła, a więc pracowników obsługi, jak sprzedawców, kasjera, sprzątaczek, i kierowcy.
Zezwolenia na wykonywanie rzemiosła może nie ] otrzymać osoba skazana prawomocnym wyrokiem sądu, I jeżeli z charakteru przestępstwa wynika, że działalność I gospodarcza prowadzona przez tę osobę mogłaby zagrozić interesowi społecznemu. Z odmową wydania zezwolenia na wykonywanie rzemiosła można się spotkać także, gdyby działalność „ze względu na je] rodzaj, rozmiary, miejsce wykonywania lub niezgodność z za- . sadami racjonalnego zatrudnienia wykwalifikowanych kadr była sprzeczna z interesem społecznym”. Usta- U lenie, czy nastąpiło zagrożenie interesu społecznego pozostaje w gestii organu administracji, właściwego do wydania zezwolenia, który bierze pod uwagę rodzaj planowanej działalności i zapotrzebowanie na dane usługi czy produkty, rozmiary planowanej działalności gospodarczej, siedzibę zakładu rzemieślniczego,
a także gospodarkę kadrami. Jednym z elementów oceny stopnia zagrożenia interesu społecznego jest opinia cechu rzemiosł, o którą zwraca się organ administracji wydający zezwolenie.
Wniosek o wydanie uprawnienia na samodzielne wykonywanie rzemiosła należy złożyć w organie administracji terenowo właściwym dla miejsca lokalizacji zakładu. Postępowanie powinno zamknąć się w okresie do dwóch miesięcy i kończy się wydaniem decyzji zezwalającej na wykonywanie rzemiosła, nadającej prawo do wykonywania rzemiosła na podstawie zezwolenia albo potwierdzenia zgłoszenia lub odmawiającej nadania uprawnienia. Decyzja negatywna musi zawierać prawne i merytoryczne uzasadnienia, a kandydat na rzemieślnika może odwołać się do organu administracji państwowej szczebla wojewódzkiego. Odwołanie wnosi się w ciągu 14 dni od daty otrzymania decyzji za pośrednictwem organu administracji, który ją wydał. Decyzja organu odwoławczego jest ostateczna, a uchylenie jej może nastąpić w szczególnym trybie określonym w kodeksie postępowania administracyjnego.
Posiadanie formalnych uprawnień do wykonywania rzemiosła jest jednym z niezbędnych warunków stawianych przed osobą zamierzającą prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Wykonywanie rzemiosła bez wymaganych uprawnień wiąże się najczęściej z próbą uniknięcia zobowiązań materialnych w stosunku do Skarbu Państwa, a także stanowi naruszanie ustalonych zasad porządku prawnego. Osoba prowadząca zakład rzemieślniczy bez uzyskania uprawnień do tego upoważniających naraża się na karę grzywny, aresztu, a także przepadek maszyn i urządzeń.
y
11