SCAN0469

sieciowanie — łatwe i tanie, zapewnia dużą aktywność i stabilność chemiczną (ale nie mechaniczną), zalecane raczej do procesów z użyciem substratów maioeząsteczko-wych.

10.2.2. Charakterystyka technologiczna hiokatalizatorów unieruchomionych

^ Analizując aktywność biologiczną można wyróżnić pięć podstawowych typów hiokatalizatorów unieruchomionych:

1.    Preparaty pojedynczych enzymów katalizujących proste reakcje biochemiczne, up, hydrolizę, kondensację, czy izomeryzację.

2.    Kompleksy dwóch, lub więcej enzymów, umożliwiające prowadzenie reakcji bardziej złożonych, np. utleniania połączonego z regeneracją kofaktorów.

3.    Cale komórki bez zachowania ich funkcji życiowych, często ze wstępną obróbką pozwalającą na zwiększenie transportu substratów i produktów’ przez błonę komórkową.

4.    Żywe komórki z zachowaniem i wykorzystaniem ich aktywności metabolicznej; często również zdolności do rozmnażania; układy takie stosowane są zarówno w odniesieniu do komórek drobnoustrojów’, jak i komórek zwierzęcych in vilr<>,

5.    Struktury subkomórkowe (organelle) z zachowaną aktywnością do przeprowadza- A nia określonych procesów, często -wieloetapowych.

Sto sowa nie. enzymów rozpuszczalnych ma wiele niedogodności. Enzymy takie są mało stabilne, szczególnie w podwyższonej temperaturze, nie można ich stosować w środowisku z rozpuszczalnikami organicznymi, trudno jest je wydzielić z mieszaniny poreakcyjnej w celu powtórnego użycia, co podraża technologie opierające się na (; ich stosowaniu. W odróżnieniu od tego enzvmy unieruchomione mają wiele zalet, takich jak:

1)    możliwość wielokrotnego użycia lub wykorzystania w procesach ciągłych,

2)    prosta technologia i aparatura do procesów z ich użyciem,

3)    łatwość wydzielania produktu i biokatalizatora z mieszaniny poreakcyjnej,

4)    przedłużona stabilność katalityczna enzymu,

5)    obniżone koszty technologiczne procesów⁷ z ich użyciem.

Dalsze zalety odnoszą się do biotechnologii realizowanych z użyciem unieruchomionych komórek; należy tu wymienić:

1) pominięcie kosztownych i pracochłonnych metod izolacji i oczyszczania białek enzymatycznych,

■    - i ■'    ■; ; ' ‘v'

21 zachowanie wyższej reaktywności i stabilności enzymów,

3)    możliwość prowadzenia procesów bardzie; złożonych, np. wymagających rearenera cji kofaktorów’,

4)    większa oporność na działanie czynników zewnętrznych,

5)    możliwość zwiększenia gęstości zawiesiny komórek w’ porównaniu z hodowlą klasyczną.

Tempo procesów’ realizowanych z użyciem komórek unieruchomionych można