Scan10265

PRAWO CYWILNE CZEŚĆ OGÓLNA

Na pojęcie prawa cywilnego składają się trzy elementy:

1)    przedmiot

2)    podmioty działające na podstawie jego przepisów

3)    metoda regulacji

ad. 1) przedmiotem regulacji cywilnoprawnej są stosunki cywilne ( defmitio idem per idem ). Prawo cywilne reguluje stosunki społeczne o charakterze majątkowym ( stosunki mające za przedmiot interes natury ekonomicznej, własnościowe. Dotyczą one społecznego korzystania z dóbr i wymiany tych dóbr i usług ) i niemajątkowym ( są to dobra nie mające jako takiej bezpośredniej wartości ekonomicznej )

ad. 2 ) wynika to z art. 1 KC - podmiotami stosunków cywilnoprawnych które reguluje kodeks są osoby fizyczne (ludzie ) i osoby prawne (twory prawne wyposażone w zdolność prawną )

ad. 3 ) podstawowym kryterium wyróżniającym prawo cywilne od innych gałęzi prawa jest metoda regulacji.

Dla stosunków cywilnoprawnych charakterystyczna jest zasada równorzędności stron - żadna ze stron nie jest podporządkowana drugiej.

Definicja: Prawo cywilne można określić jako gałąź prawa obejmującą zespół przepisów

normujących stosunki majątkowe oraz niemajątkowe między osobami fizycznymi i osobami

prawnymi na zasadzie równorzędności podmiotów.

Prawo cywilne jest częścią prawa prywatnego.

Związane jest to z podziałem na prawo:

1)    Publiczne - zmierzające do ochrony interesu ogólnego i

2)    Prywatne - mające na względzie korzyść jednostki.

Podział przepisów prawnych

względnie obowiązujące normy dyspozytywne ius dispositivum przepisy te stosuje się tylko wtedy gdy strony nie uregulowały danego stosunku prawnego w sposób odmienny albo w sposób niekompletny

bezwzględnie obowiązujące normy imperatywne, ius cogens przepisy te zawierają dyspozycje, których zastosowanie nie może być wolą stron wyłączone, ograniczone

jednostronnie bezwzględnie obowiązujące semiimperatywne, semidyspozytywne są to przepisy które przewidują uregulowanie danego stosunku prawnego w sposób bardziej korzystny dla strony przewidzianej w tych przepisach