scandjvutmpc01

Wstęp. 9

Głownem jej zadaniem jest wyrobić w dziecku szereg dobrych nawyków, oraz zaprawić do życia społecznego. Znając cechy zasadnicze i wady charakteru narodowego, a tern samem wrodzone cechy dziecka polskiego, będzie wiedziała, które z nich ma kształcić, a których rozwojowi zapobiegać. Rozszerzenie zakresu spostrzeżeń dziecka, jako droga do zdobycia wiadomości, będzie drugiem zadaniem kierowniczki.

Nim przystąpi jednak do pracy, mtisi dobrze poznać warunki, w których ma przebywać: miasto, czy miasteczko, czy osada fabryczna, czy wieś; poznać otaczającą przyrodę (las, pole, woda, łąka, ogród), zatrudnienie mieszkańców w danem miejscu (przemysł, pracownie), instytucje społeczne czy filantropijne. Powinna też wiedzieć, jaki rodzaj zajęć przeważa w danej okolicy, jakie jest zatrudnienie większości rodziców dzieci, uczęszczających do przedszkola, zbliżyć się do nich — i tylko wtedy może nakreślić sobie plan swojej przyszłej pracy.

Jak zawsze i wszędzie człowiek tworzy instytucję i przedszkole będzie ścisłem odbiciem jego kierowniczki.

Czegóż wymagamy od wychowawczyni?

Powinna być cierpliwa, ale stanowcza, taktowna, ciągle pogodna i miła, pracowita, winna być optymistką, kochać życie, dzieci i swój zawód, bo wtedy tylko przyciągnie wychowanków do siebie, wyzyska całkowicie to wszystko, co może dać dziecku przedszkole, wykona w całej pełni swe zadanie wychowawcze.

Te zalety to nie jakieś dodatkowe cnoty, zawsze i wszędzie pożądane, ale zasadnicze, zawodowe własności, należące do obowiązków, bez których nie może być ona wychowawczynią w ogólności.

Lecz kto idzie między dzieci z chłodną obojętnością