Skan 141011 (10)

o dlaczego rzeczy pozostają takie same? (ustalenie przyczyn, dzięki którym dane zjawisko jest trwałe lub nie) o dlaczego rzeczy się zmieniają?

•    Systemy organizacyjne nie są jedynie tym, co chcieliby w nich widzieć ich konstruktorzy, i nie służą jedynie temu, czego chciały by ośrodki sterujące nimi. Maja one zakodowane w sobie także pewne własne, autonomiczne „naturalne” związki celów i dążeń, które nie daje się zmienić (dążą one do przetrwania i rozwoju organizacji).

Podejście systemowe zakłada zwykle dekompozycję złożonych systemów.

Podejście (ujęcie) sytuacyjne

Zrodziła go dogłębna krytyka zarówno systemu pojęciowego funkcjonujących współcześnie kierunków teorii organizacji i zarządzania, jak i ich mało pragmatycznego charakteru. Szczególnej krytyce poddano podejście systemowe:

•    niejednoznaczność definicji systemu,

•    brak adekwatności do rzeczywistych potrzeb teorii i praktyki organizacji (przy' jednoczesnym uznaniu dla ukazania otwartości otoczenia),

• zastrzeżenia wobec analogii do systemów biologicznych, czy też myślenia „podsystemowego” itd.

Powstanie szkoły sytuacyjne datuje się od 1966 r, kiedy W. Gomberg sformułował postulat rozwijania funkcjonalnych typów zarządzanie, które opisują różne zachowania w różnych zbiorach okoliczności. Fundament dla tego podejścia stworzyły jednak dopiero prace J.L. Lorscha i P.R. Lawrence'a (Differentiation and Integration in Complex Organizations, 1967), definiujące model organizacji złożonej. Organizacja występuje jako kompozycja subsystemów: strategicznego, koordynacyjnego i operacyjnego.

W modelach sytuacyjnych poszczególne podsystemy różnią się od siebie co do stopnia otwartości względem otoczenia zewnętrznego: bez względu na zadania i rodzaj technologii subsystem operacyjny jest relatywnie bardziej zamknięty niż subsystem strategiczny. Otoczenie organizacji wywiera zatem największy wpływ na jej subsystem strategiczny, a stosunkowo najmniej na jej system operacyjny.

10