skanowanie0064 (10)

Po zrealizowaniu obu tych inwestycji wąskim gardłem komunikacyjnym pozostałaby środkowa Wisła, wymagająca największych nakładów. Dopiero jednak regulacja całej Wisły stworzy s niej pełnowartościowy szlak transportowy o olbrzymim znaczeniu dla całej gospodarki.

. Z innych projektów rozbudowy sieci dróg wodnych warto wymienić 4 najpoważniejsze, o znaczeniu również międzynarodowym. Najwcześniejszym z nich Jest projekt kanału Odra—Dunaj, wysuwany od kilkudziesięciu lat Kanał ten ma biec od Koźla do Bratysławy, wykorzystując częściowo górną Odrę i rzekę Morawę. Połączyłby on zlewiska Morza Bałtyckiego oraz Morza Czarnego, otwierając dla bezpośredniej żeglugi z Polski rozległe dorzecze Dunaju.

Z kanałem Odra—Dunaj jsat częściowo związany projekt Kanału Śląskiego, łączącego dorzecza Wisły i Odry poprzez Górnośląski Okręg Przemysłowy. Kanał tan miałby największe znaczenie dla gospodarki krajowej, umożliwiając bezpośredni dojazd do miejsc nadania i odbioru olbrzymiej masy ładunkowej i wiążąc uprzemysłowione województwa południowo-zachodnie i południowo-wschodnie.

Najbardziej śmiały jest projekt budowy Kanału Centralnego, który ma biec wododziałem Odry i Widy od Włocławka przez okolice Łodzi do Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego. Głównym jego zadaniem byłoby zaopatrywanie w wodę regionów pod tym względem deficytowych, ale przy okazji powstałaby prawie prostolinijna droga wodna między Górnym Śląskiem a Wybrzeżem.

Wreszcie należy wspomnieć o projekcie drogi wodnej Wschód-Zachód, wiążącej sieć rzeczną ZSRR z drogami wodnymi zachodnioj Europy za pośrednictwem Bugu, Wiały, Noteci I Warty. Teoretycznio połączenie to Jut istnieje, ale jest niedostępne dla używanych obecnie statków. Konieczna jest budowa stopni wodnych na Bugu oraz modernizacja Kanału Bydgoskiego i skanalizowanej Noteci.

Ponadto są wysuwana projekty budowy Kanału Lubelskiego — z Dęblina do Brześcia — wykorzystującego częściowo dolinę Wieprza oraz kanału Odra—Wisła na trasie Głogów—Śrem— Konin—Inowrocław—Toruń

Priimi;

Istniejące obecnie połączenia dróg wodnych Polski z sąsiednimi krajami są niewystarczające. Połączenia wodna z ZSRR, za pośrednictwem Bugu i Kanału Augustowskiego, są w praktyce nieprzydatne dla żeglugi — Jedyny czynny szlak prowadzi przez Za- ¹

lew Wiślany. Z Czechosłowacją nie było połączeń żeglugowych do 1975 r.. kiedy to rozpoczęto eksperymentalne rejsy na górnej Odrze miedzy Koźlem ł Ostrawą. Najlepiej funkcjonują połączenia z NED za pośrednictwem kanałów Odra—Sprewa, Odra—Hawela i Zalewu Szczecińskiego; wszystkie te drogi są dostępne dla większych barek. Dzięki nim polskie statki śródlądowe docierają do państw Europy Zachodniej, a nawet świadczą tam usługi przewo-zowe, zwłaszcza podczas martwego u nas zimowego sezonu nawigacyjnego.

Ogólna długość dróg wodnych Polski wynosiła 6895 km w 1975 r., z czego dróg żeglownych było 4572 km, a spławnych 2323 km (tabl. 20). Wśród dróg żeglownych 3222 km stanowią rzeki, a 1350 km sztuczne drogi wodne. Te ostatnie obejmują 369 km kanałów, resztą stanowią skanalizowane rzeki (nun. górna Odra, Noteć, odcinki Widy). Są to długości maksymalne, w praktyce eksploatuje się tylko 3853 km dróg, z czego 3108 km ma głębokość gwarantowaną.

Tablica 20 Drogi wodne iród!qdoive żeglowne w 1975 t.

I)ruił> ucdiu	DłuuoM w bu
Wisła	Ml
Odra	7H^1
Dug	5S7^1
Worla	407
Narew	300
Noteć	2S2
Jeziorne ufati stazunkie	190
Kmiot WuniUi (Konał ElMgtfi o odgałęzieniami i jeaiormi)	152
Sao	90
labni	84
P»	so
Kanał Auguttowzhi	so
Nogal	62
Ina	59
Kam! Gliwicki	41
Konał Słeoińaki	32
Durnieć	30
Kanał GćrnoaotcdJ	25
Konał Bydgoski	25
Prima^1	24
Wisłok.	22
Kanał Zerzńdd	17
Katuł Łaezzćiki	17
Sytm Łużycka	15^1
Brda	14
Pailęka	9
Wda	5

•    W trm i*Bl enaienr l«l ba; • ■ o* edlinek s<*nlra«y JM km;

*    MchAroń*.

IfAdlo: Rocim*    irH.GlS, Warnom 1076, i. J—4.

131 ••

1

W. Dobromirikł, S. Gł6wciyA»kl. M. Mllkowskl. Zfpłipa śrótUądotea to ztnićproircnym    (nuperUeyw, „Przegląd Komunikacyjny" IflS,

nr S.