FARBY AKRYLOWE W PRAKTYCE
Ryc. 139. R. A. Penck (1934), Bez tytułu. Kolekcja prywatna. Prymitywne znaki i figury były bardzo modne w latach osiemdziesiątych, gdy malarze poszukiwali przeciwwagi dla abstrakcji panującej na międzynarodowej scenie artystycznej.
Współczesne malarstwo nie jest oderwane od postępów w technikach druku. Jak widzieliśmy na stronach poświeconych pop-artowi, wielu artystów wykorzystywało do swoich celów procesy typograficzne i ilustratorskie - do projektów ironicznych albo po prostu nowatorskich.
Serigrafia była jedną z pierwszych technik, które zaczęto wykorzystywać. W procesie tym stosuje się ekran z jedwabiu lub nylonu, na który rozpryskuje się tusz. Na-
139
stępnie przez niczamaskowane fragment}' ekranu przeciera się farbę: można w ten sposób powielać obrazy. W rzeczywistości jest to produkcja masowa, jednak niektórzy artyści łączą ją z innymi mediami, zwłaszcza farbami akrylowymi, tworząc niepowtarzalne dzieła.
Jednakże najczęściej współcześni artyści wykorzystują maski i szablony. Procedury takie różnią się od procesów drukarskich, które można łączyć z systemami tradycyjnymi. Do masek i szablonów najlepiej nadają się akryle dzięki temu, że szybko schną i łatwo uzyskać z nich kolory przejrzyste i kryjące.
L. by od
140
ririo jako AftyścL kx
d. kiorzy p - efeki
aA
abs:ral ■im h m; >r
necaa dają
Ryc. 140. Roy Liechtenstein (1923), Martwa natura z kolorowymi rybami. Kolekcja prywatna. Liechtenstein skupia się na efektach linii i tekstury czterokolorowego procesu. Ten nowoczesny ruch artystyczny, typowy dla lat sześćdziesiątych, czerpał inspirację z mass mediów, komiksów i fotografii.
r .cm czi Inna n*
TT . — OOI2J
rł-i Mad zakjm pra: hczić pląs ę ze Oczv«ii
asien