14853 skanowanie0195

I.« JESZCZE NAS NIE MA

Radujmy się, radujmy!

Bo już jesteśmy, a jednak nas nie ma! JESZCZE nas nie ma!...

Jakimi będziemy, jakimi być chcemy, jakimi być możemy, jakimi powinniśmy być — więc będziemy. Bo jest w nas możność cudów,

O których milczą dzieje i proroki.

Bośmy dopiero początkiem własnym — Embrionami Wieczności.

Gdybyśmy już byli, jakimi mamy być,

Ach, co za smutek! Ach, co za nędza!

Być tylko tym, czym jesteśmy!

Znać tylko to, cośmy poznali w tym krótkim, niedołężnym Przed-życiu!

Móc tylko to, co może nasza obecna wątłość, — ułomna, niekompletna i byle czym znużona!...

Ach, co za smutek!... Ach, co za nędza!...

Ale nas nie ma jeszcze... Alleluja!

Jak nie ma jeszcze Ptaka w zaledwie zalężonym jaju. Myśmy dopiero zalężone Jaja... Alleluja!

Które wygrzewa Niebo Stoneczne, Kosmos-Natu-ra, olbrzymia Pra-Macierz nasza, Alleluja!

I.^b LUDŹMI JESTEŚMY

Radujmy się, Ludzie! radujmy!

Że jesteśmy i że LUDŹMI jesteśmy!

Nie — drzemiącą pod Niebiosami skałą;

Nie — przydrożnym zielem, które każdy depce,

Nie — robakiem, który ziemię je i trawi;

Nie koniem, nie wolem, nie psem nieszczęsnym;

Nie ptakiem nawet, bo mu przedwczesne skrzydła odebrały rozum:

Ale CZŁOWIEKIEM, Czołem Wieku, Wiekiem Czoła, Syntezą Stworzenia na Ziemi.

Ale CZŁOWIEKIEM, Aniołów młodszym bratem, Mikrokosmem;

We wszystkich swych częściach harmonijnie rozwiniętą Gwiazdą,

Głową, Sercem, Żywotem.

Ale CZŁOWIEKIEM, Na obraz BOGA,

Ojcem, Synem, Duchem,

Twórcą, Zachowawcą, Odnowicielem,

Synem Nieba,

CHRYSTUSA, BOGA-CZŁOWIEKA, przybranym bratem, CZLOW1EKIEM-BOGIEM.

391