21527 IMG 45 (6)

Czq4ć W Ofcrtfanw ^ *_ZWrS

169

Część IV.

Określanie wieku drzewa i drzewostanu

I. Określanie wieku drzewa

A. Określanie wieku drzewa na podstawie okółków

Niektóre gatunki drzew po zakończeniu wzrostu wydłużeniewego wytwarza* pączek wierzchołkowy otoczony u nasady przez okółek pączków bocznych (pachwinowych) Pączek wierzchołkowy daje przedłużenie osi drzewa (pęd główny) a pączki boczne - początek ułożonymi w okółek gałęziom. Liczba okółków na całej długości strzały jest wiekiem drzewa.

Określenie wieku drzewa na podstawie liczby okółków jest stosunkowo prosu czynnością u sosny pospolitej. U gatunku tego nic wytwarzają się na pędzie głównym między okółkami pędy boczne, jak to ma miejsce u świerka, jodły i modrzew ia Z upływem wieku gałęzie boczne obumierają i po ich odpadnięciu zostaje początkowo ślad po okółku, który z czasem ginie. Dlatego określanie wieku po okółkach mo2c dać dobre rezultaty jedynie u drzew młodych.

B. Określanie wieku drzewa na podstawie liczby słojów na przekroju poprzecznym pnia

* ⁰kre!!!.r^{ZrOStU drzewa} P°^wslai« słój roczny. U gatunków iglastych słój jest '^{s Sl}" ⁷ c,cnkościennych komórek drewna wczesnego o zabarwieniu mci    ^komófck drewna późnego o zabarwieniu ciemnym Tnid-

tunków    ' *^{r0Citny u} 8*unMw liściastych Trudności te są mniejsze u ga-

W drc'*n₁c\_k-7Jn^^0r’^liCZ'^/n'^OWych' ^{np u dębu<} jesiona i wiązu. U gatunków tych noto z wyróznienien    * ^kom6rkl ° ^du*ym świetle. Bardzo duże tnid-

mowych, np buka 'sn- °! ^roczn>^cb występują u gatunków rozpierzchłonaczy odpowiedn>ry, _b._r^hr7°^7y- ^os,k» ' graba Wyróżnienie słoja wymaga Aby Okiśt”    ^luP^y łub mikroskopu

r/._K ,_mbllskr    ^-y    liczbę słojów na przekroju poprze

czkę Im. »(.„p, /T ^y arzewa Do otrzymanego wyniku należy dodać h-kW uę szacuj okrctl, * “'J?^do,°'‘^odo wysokości przekroju Tę liczbę lat zwy-Liczhc ^ P^ybliżeniu

pmakach    ^pn,aku P^w“*^sUi*^:yn» po ściętym drzewie Na

^y *° lewach przygłuszonych szerokość słojów może być bar-

^mala ^{w ,akim} P^rzyP^adku Pniak _j)e/v naciąć ostrym nożem, a słoje

iczvć P^y ^uży^{ciu lu}P^ki* najlepiej p powiększeniu 20-krotnym. Liczbę Ijów na przekroju poprzecznym j_rtdwa stojącego można policzyć po graniu próbki za pomocą świdra

przyrostowego (rys. 4la).

Świder (rys. 4Ib) składa się z rurki (i), mijaccj na końcu spiralne nacięcie w kszial-_ac duńska, z łyżki (2) oraz z rączki (4) bę-jjcej jednocześnie futerałem dla obu części

{•idra. Aby pobrać próbkę (/). należy wkrę-^rv’^J-^k' lemu. że prze-

_ nncki temu.

ot-- ^{W dfM}^i śwulra jest najmmej-^porrzeem^ pozostaje w nitce wkręcamu śwt-

MOTTO

i

pozycji nieruchomej przy ------

i w drzewo. Po zagłębieniu się świdra do ojpowtednicj głębokości między próbkę a <ci«*ę rurki świdra wkładamy łyżkę. Wcho-dn ona az do ostrza zaciskając próbkę Po wykonaniu obrotu świdrem w lewo odrywamy próbkę od drewna, po czym wyciągamy jt ni zewnątrz razem z łyżką Jeżeli świder przeszedł przez rdzeń, wówczas na próbce auwuymy ślad w postaci brązowej plamy języku środowiskowym fachowców pianę tę nazywa się „muchą" W przypadku.

IwJy świdrem nic trafi się w rdzeń, wówczas ó) liczby słojów na próbce należy dod3Ć

oi/acowaną brakującą liczbę słojów lub pobrać następną próbkę U drzew o nui«.. _r. śa przeliczenie liczby słojów wymaga wygładzenia próbki, np. żyletką i użycia lupki

da

Rysunek 41

Świder przyrostowy (oznaczenia w tekście)

małych przyrostach grubo-

liczb*

^tdócdy dla drzew ustala się wick piv.~.. drze * i* ^przckroJ^u pierśnicowym. Stosuje się go zwłaszcza tóre przez długi okres dorastały do wysokości 1.3 m.

Określani ejvieku^drzewosta n u

wt??^r2eWOstanu określamy na podstawie wieku drzew W _rmpadku ustalę-

forma,.■ ^drzcwa na podstawie liczby słojów ustalonych na pniaku uzys uicnn

^u'^,'*^k'i dr/e_Wa w chwili ścięcia. Jeżeli tak określony ** * ' '

wówczas należy uwzględni lwti< W-

łwmację o wieku drzewa 'tozyć do ustalenia wieku drzewo*** ^nęła od momentu ścięcia drzewa