Dzięki masowej produkcji tych kostiumów w Anglii, przyjęły sic ono powszechnie. U nas wykonywano je często z angielskich tweedów używanych na marynarki męskie, wobec czego uzyskały nazwę kostiumów angielskich. We Francji kostium taki nazywano „tailleur", ponieważ wykonywał go krawiec męski szyjący marynarki, stosując tę samą technikę szycia i wykańczania. 1*3 urozmaicenia ich prostej i skromnej linii służyła biała lub kolorowa kamizelka, zarzucony na ramię lis oraz przypięty clo klapy kostiumu bukiecik: wiosną — fiołków, a jesionią — listków dzikiego wina. Czarny kostium „talileur" był wówczas uważany za najbardziej elegancki. Noszono go z bluzką angielską z białej lub kolorowej piki albo z wzorzystego jedwabiu. Kostiumy sportowe szyto z białej lub ciemniejszej wełny angielskiej, gładkiej i w kratę, a także z mólangsu, w locie ? płótna i jedwabiu. Zakładana do nich kolorowe — wełniane lub jedwabne — bluzki z rękawami. W dni chłodniejsze narzucano na żakiet ciepłą pelerynkę z tego samego materiału (il. 253) lub zakładano nań sportowy dwustronny płaszcz w jaskrawym kolorze — z gabardyny czerwonej, szafirowej, migdałowej itp.. podbitej spodem w odmiennym kolorze. Kostium podróżny lub spacerowy wykonywany bywał z tweedu i zamiast jedwabnej bluzki posiadał przeważnie bluzkę try-
2i2. Woa.k.i prxy kt|XlUKll silum? kwiaty r.;r.w ly oniol^ k’.a*yc»ftago kasil-jRUi.