Częścią bielizny, która dzięki reformie ulegała powolnej likwidacji, byl go r s e c i k o w y stanik (il. 29), obecnie ;.iż nic noszony. .Jednakże błędem byłoby dopatrywanie się w jego formach śladów pochodzenia obecnego biustonosza. Powszechnie noszony na przełomie XIX i XX w. gorsccikcwy stanik nie miał na celu podtrzymywania piersi, lecz spełniał zupełnie inną funkcję. Zakładano go mianowicie na wierzch na gorset obejmujący piersi, w celu zamaskowania jego sztywne; konstrukcji. Dlatego też był przeważnie ozdabiany haftem, wstążką, walansjenką. falbankami itp. lub cały pokryty białym haftem angielskim; nazywano go „eache-corset", czyli „ukrycie gorsetu". Ponieważ ówczesna moda nakazywała formować piersi w jedną wielką wypukłość-, stanik nadawał im ostateczne miękkie zaokrąglenie. Miał on zawsze krój odpowiadający krojowi bluzki i ulegał zmianom zgodnie z tendencjami mody. Tok więc w 1900 r. podkreślał wcięcie w pasie zarówno z przodu, jak i z tyłu, podczas gdy moda secesyjna skasowało przednie wcięcie stanika, aby zwisający przód bluzki, zwany „odwłokiem osy", debrze się na nim układał. Później, gdy linia pasa wróciła na swoje miejsce, stanik znów otrzymał równe wcięcie wokół talii, u dołu zaś krótką baskinkę. Usztywniano go wówczas z tyłu i z boku fiszbinami; dopiero w latach dziesiątych XX w. stał się miękki i bardziej jeszcze ozdobny.
W związku z ogólnym dążeniem do reformy bielizny, próbowano go skracać i przypinać do niego halkę lub majtki (il. 28). Ostatnie formy stanika noszono w latach 1921—1022, potem zanikł już zupełnie, a rolę jego i halki przejęło dessous. Biustonosz. Ponieważ reforma doprowadziła do skrócenia gorsetów, powstała konieczność uformowania się nowej higienicznej części bielizny utrzymującej prawidłowo piersi. Po-