przejściowe miedzy suknia secesyjną a reformowaną. Toteż przyjął się łatwiej niż „workowaty" strój reformowany, tym bardziej że suknia „princesse” posiadała lekkie wcięcie w talii i była zakładana na ówczesny gorset. Przyjęcie jej było wynikiem zgodności tendencji reformy i współczesnych upodobań. W omawianym okresie noszono więc trzy typy sukni: secesyjna, opiętą na biodrach, o szerokim dole (il. 51, 02. 04). reformowaną,
0 długich, c<l samei góry spływających fałdach (i). 26). oraz „princesse”, luźno opadającą na wąsko opiętym spodzie (:1. 65). bolera były dopełnieniem prawie każdej toalety (il. 05); uważano je wówczas za bardzo praktyczne, szczególnie do tzw. wówczas toalety ,,promenado we j”. czyli spacerowej. Początkowo dość krótkie — w roku 1901 zaczęły się z tyłu przedłużać
1 przybierać formę fraczków. Niektóre z nich wyglądały jak przedłużono staniki z odciętymi baskinami.
K ę k a w y. w okresie tym rękawy miały rozmaito kształty (il. 07). Były m. in. proste i gładkie, tzw. angielskie, obok nich zaś występowały rękawy z bufą, która wędrowała w ciągu kilku lat od góry do łokcia, a następnie do dłoni i z powrotem do góry. Były również rękawy o cechach / •ezerpniętych z epoki n iii' .n u i baroku. Popularną formą rękawa, inlzled/irzoną po minionym siniec u, był wspoinnlmij u ręimw ,,gigot' nk