Ludwika XV, trochę japońszczyzny i deseni wschodnich — składały się na wzornictwo ówczesnych tkanin. Obok zatartych i stopniowanych tonów pasów i krat, ędrębniej i mocniej występował wzór w „grochy", czy tzw. „pasiiilcs”, o większych lab mniejszych rozmiarach (ił. 62). Już w roku 1665 rozpoczęła się kariera wzoru groszkowanego, przy czym ton wzoru by? ciemniejszy od tła. Później zapanowała moda tkanin w grochy o różnej wielkości i gęstości rozmieszczenia oraz tkanin w jednolitym kolorze z groszkowanymi brzegami.
ZDOBNICTWO
Luksus charakteryzujący epokę przejawiał się również w znacznej ilości ozdóu. Stosowano jo z wielką rozrzutnością. Na sukniach wełnianych i jedwabnych., płaszczach oraz pelerynach polno było haftowanych róż, lilii, wzorzystych koronek, inkrustacji z gipiury itd. Miały one na celu maskowanie szwów, haftek i zapięć. Stosowano w dużej ilości pasmanterie, grt-•otki, pompony, galony indyjskie, paciorki, emalie, sznury, riuszki, wstążeczki, frizetki. tasiemeczki, sutasze, koronki-wa-lansjenki, ozdobne „motywy" oraz błyszczące cekiny; przeważnie jedną toaletę przystrajano kilkoma rodzajami ozdób. Dotyczyło to nic tylko strojów balowych, ale nawet codziennych. sukien, kostiumów czy płaszczy.
Efektownym elementem zdobniczym były „motywy" wykonywane z koronki, pasmanterii, gipiury lub haftu (il. -U). Kupowano je gotowe w sklepach, podobnie jak fslbany. Innym rodzajem ozdób były kolorowo plisy, ciemniejsze od sukni, wijące się wzdłuż linii kroju i układające się w koła, falc, pętlo lub „śiimaki".
Modne były, ale i kosztowne, falbany z gazy, ręcznie malowane w szerokolistne maki, strzępiaste chabry, secesyjne lilie itp. Metr takiego „gmnirunku" kosztował od 60 do 100 franków. 50 franków kosztował l metr sukna malowanego w bukiety.1'' Haft wykonywano wolną albo sznelą, ręcznie lub maszynowo, zawsze w kolorze *.ukni, co tworzyło tzw. wówczas .,un ca-tnieux du lis.su et de l.i broderie". Był on najczęściej w formie rozrzuconych bukietów, składających się ze stylizowanych kwiatów, kolc/.'i:.ty< h ostów. łopianów, liści oslrokrzewu, gałęzi modrzewia. <’/■ sto powtarzającym się motywem były sztywne maki japońska .
KOMPOZYCJA PI.AS I VI ,'NA SY1.WI.TK1 Ul » v
Określając syntezę sylwclM frontalnej tego okresu, można ją
prowadzić do kompozycji /I".-.....i - ti/irii równoramiennych
trójkątów, •/ których dolny, ii i\>. ...!•• zv byI zwrócony wierz-