pojawił sic ,.empirowy'" podwyższony stan, tuż jxi<1 gorsem: zaznaczano go przeważnie tylko z przodu (ii. 331). W 1959 r. wpływ na dalszy rozwój linii prostej znów uzyskała Chanel, lansując bluzę do bioder, lekko wyrzucaną, i garsonki. Jednym z wariantów linii „prostej" była suknia o kroju „prin-cesse", obcisłe modelująca całą sylwetkę i zwężająca się do dołu. Wykonywano ją przeważnie z grubych tkanin kostiumowych lub płaszczowych. Noszona z żakietem lub płaszczem 7. tego samego materiału, stanowiła ubiór jesienno-wiosenny. „L a 1 i g n o courbe‘\ czyli 1 i n i a ,.k rz y w a" lub „owalna", nawiązywała do mody z lat 18U0. Ubiory o tej linii były w 1947 r. bardzo kobiece i przypominały nieco modę z czasów impresjonistów i budowy wieży Eiifela. Posiadały ono największe poszerzenie na wysokości bioder i zwężenie U dołu. Suknie miały ..pufy" i draporie lub upięcia z tyłu w rodzaju tiurniury; przybrania tc zaokrąglały sylwetkę. Linię „owalną" lansowali w 1947 r. Balmain, lianem, Desses i inni. Były to pierwsze oznaki późniejszej rnedy „bombki”. Linia ta stosowana była początkowo tylko do sukien wieczorowych i wizytowych. Suknie popołudniowe, o długości powyżej kostki, były przeważnie gładkie lub plisowane i posiadały wokół bioder draperic