26670 skan6 (5)

32

Przykłady obliczeń stopni redukcji

Obliczenie stopnia redukcji z w y n i--Jc<5w analizy chemicznej. Stopień redukcji tlenków żelaza można określić, znając wyniki analizy chemicznej przed redukcją i po redukcji. Jest to jedna z najbardziej prostych metod. Wzćr na określenie stopnia redukcji tą metodą ma postać

*r

2r

100 C%3

(2.4)

2p

gdzie:    - stopień redukcji wyrażony w procentach,

G_n - masa tlenu w próbce przed redukcją Ckg.10”^3»

2p    _₃

G_n - masa tlenu oddana przez tlenki żelaza reduktorowi C kg. lO”"⁵3, ^u2r

przy czym G_r

,_n określa się w przeliczeniu na próbkę o masie M_iQcg.10~^3 ^U2p    ^

ze wzoru:

2p

(Pe₉0,    . 0,3 + PeO „ . 0,2228) . M.,0,01    (2.5)

^Ł Jp.r    ^p*^r    1

- G,

(2.6)

2r 2p    2p.red ‘

oblicza się w przeliczeniu na próbkę o masie M_p [kg.10~^J

2 p.red

- po redukcji - z zależności

^!°2p.rea " ^(?,2°3p.r.aC*3- °.3 + ^Pa0p.rea ^C *¹¹ • °.²²²⁸> •

. . 0,01 (2.7)

gdzie: G_n    - masa tlenu w próbce po redukcji C kg. 10”^3#

^u2p.red

; ^Pe2®3p.r’^ ^Pe2°3p.red “ procentowe zawartości FegO^.w próbie -    -    przed i po redukcji C

PeO^ r* ^^p red “ procentowe zawartości PeO w próbie przed i v—----po redukcji C%3»

0,3 i 0,2228    - współczynniki stechiometryczne obliczenia

masy 0£ w PegO^ i PeO.

Wynika stąd, że aby określić stopień redukcji, jako dane należy przyjąć tylko wyniki analiz FegO^ i PeO w próbce przed i po redukcji oraz masy próbek przed (M1 ) i po redukcji (ŁI2).

P M 7 H i d obliezeaia Den* t

³I)

Próbka pmd redukcją P*_e - 50,37%

J%₂0₃ - 54., 69* y*o - 15,52*

M1 . 100 [kg.10"³I!

Próbka po redukcji

P«_c - 55,82*

^*2^3 ” 4,67*

>e0 - 53,48*

M2 - 92,0 C kg.10“

Pozostała maiIzy tworzywa (rada krzyworoska), nia aą konieczne do obliczań atopala radukoji tą metodą:

Przebieg obliczań:

G - (54,69 .

2p

G_n    - (4,67

^u2p.r«d

’0„r

2p

0,3 + 15,52 . 0,2228) - 19,89 Ckg.10"³:)

. 0,3 + 53,48 . 0,2228) * 92 . 0,01 -

-12,21 Ckg.10^-3] 0_o    - 19,896 - 12,25 - 7,64 Ek«.10"³3

2p.red

atąd

R -    . 100 - 38,41 C * D

Tak można przeprowadzić obliczania £ dla wszyatkiah tworzyw żelaso-dajnyoh. Ha koniec warto jaszcza przypomnieć, skąd wa wzorach (2.1) i (2.2) pojawiły się wartości wspćłozynńikćw stechiometryoznych równe 0,3 dla ?*2⁰3 ¹ °»^{2228 414} PeO.

Dla hematytu (PegO^) oiężar cząstkowy PegO^ wynosi 159,7, * tym tlenu 48, aitąd

⁷ “ W “ °’³

Dla PeO ciężar oząataczkowy PaO wynoai 71,85, w tym tlenu 16, atąd

¹ * 7T735 * 0,2228

Wyznaczanie stopnia radukoji z analizy gazu poredukoyjnego

W wielu metodach określania stopnia redukcji równocześnie s przebiegiem próby redukcyjnej prowadzi się pomiar składu gazu analizatorami gazowymi CO, C0₂ i H₂« Pomiary te na ogół są odnotowana w formie wykresu ciągłego na urządzeniu samopiszącym, połączonym z analizatorami gazowymi. Pozwala to na określenie stopnia redukoyjności. Należy Jedynie dokładnie zinterpretować wykres w wybranych przedziałach ozaaowych. Wybór przedziałów czasowych przy interpretacji wykresu zalaży od zmian zawartości C0₂ ICO w czasie. Gdy zmiany są duże, przedział czasowy