28318 kok6

ochotę po dchu posiedzieć z kumpelkami w swoy, I koj^i, nie dodzq mu spokoju.

On Jools, Rosie, Mobs, Jas ijopióbowałysm, ^ 9HH makijażu i fryzury, kiedy rozległo się pukay drzwi - no których, nawiasem mówiąc, wisiała tnbks,’ z wyminą i uprzejmą prośbą: .Nie włazić: dotycz r*K»l aa Mufti i Moriego, ale również Libby i Anguso*. W^.1 że Ubb> i Angus jeszcze nie umieją czytać, więc przy^l pilom tom też zdjęcie Libby, na którym wygląda v. _r. kawo ładnie w piżomce, ale za to no głowie ma pa^ $ rwę I przekreśtHam je na ukos, a dla Anguso powiesili odcisk wielkiej łapy, też przekreślony

Vbti wparowoł do pokoju tak gwałtownie, że aż wr^l snęłyśmy.

-Cześć, dziewczynki, chcecie się przejechać mobj nowym samochodem?

Odpadom no to:

(o) nie wolno d wchodzić do mojego pokoi, i (b) czy ja wyglądam jak nienormalna idiotka?

Niestety akurat miałyśmy na twarzach maseafc z białko, więc rzeczywiście wyglądałyśmy jak nienormó. oeidkrtkl

Zastawiłam drzwi komodą, żeby nikt nie mógł wejść.

- Przebiorę się za wyrafinowanego wilkołaka: samo czerń, do tego odrobino czerni i czarna szminka - po wiedziałam.

-Czy no imprezie będzie ktoś, kto d się podoba? -spytała Ben.

Jas spojrzało na mnie. Zawinęła sobie grzywkę na wałek, przez go wyglądała jeszcze bardziej idiotycznie niż

zwykle, de to jej nie przeszkodziło znacząco się no mnie gapić*

Zrewanżowałam się jej swoim najostrzejszym spojrzeniem. Bez skutku

Obżerając się serowymi chrupkami, głędziła:

-    No włośnie, Georgio, czy no imprezie będzie ktoś, z kim mogłobyś sobie porobić JAJA?

Nienawidzę jej, nienawidzę.

-    Nigdy nic nie wiodomo, prawda? - odparłam. - Muszę wierzyć w życie po BS. Zrobiłam mu ołtarzyk. Chcecie zobaczyć?

Schowałam go pod kocem, bo to wielko tajemnica. Niestety, kiedy zdjęłam koc, okazało się, że Jezus się odkJerł i przewrócił no Buddę, i teraz wyglądali obaj, jakby się całowali. Na ołtarzyku umieściłam zdjęcie, które dostałam od Robbiego, kiedy poszłam do niego do domu i pierwszy raz się całowaliśmy. Na fotografii Robbie leży na łóżku i patrzy prosto w obiektyw. Boże, wygląda genialnie, a kiedy tak wpatruje się w obiektyw aparatu, mam wrażenie, że zagląda mi prosto do serca. Poczułam, że łzy napływają mi do oczu.

Drużyna Asów zachowała się bardzo ładnie. Rosie mnie objęło i powiedziała:

- fbmyśł tyłko: on nie jest sam, wokół niego biega mnóstwo torbaczy.

Balom się, że na dobre się rozryczę, więc by zmienić temat pokazałam im książkę Mufti, którą przemyciłam do swojego pokoju.

Dziewczyny usiodły no moim łóżku, a ja zaczęłam na glos czytoć wybrane fragmenty. Gapiły się na mnie jak sroko w gnat.