31187 P1010715 (3)

62 ł. STROPY

Wartości if uwzględniają zmniejszenie obliczonego przekroju zbrojonia w płytach, które są ograniczone belkami przez monolityczne połączenia. Wnrtoici n przyjmuje tiię: aj dla pól środkowych i podpór środkowych // — 1.23;

b) dla pól skrajnych i podpór przedskrąjnych przy 4mi • 1 < 1.5 17 — 1,25; przy /_tM : 1 < <2,0    1.1; 4^, — długości krawędzi podporowej, r — wielkość ramienia sil we

wnętrznych, mokną przyjmować do obliczeń r»0,9A«.

Tan

Rys. 1.53. Kierunki zbrojenia płyty F_mi i F_Mx

Jeżeli płyta posiada wolne podpory przyjmuje się wartość momentów podporowych |

(Af,... M_a.)—0.

Łączny przekrój zbrojenia w każdym przekroju obliczonym nie może być mniejszy 1 lub większy, niż określony PN-76/B-03264. Dobierając przekrój zaleca się kierować wzglę- i darni konstrukcyjnymi j gospodarczymi następująco:

a)    przy zbrojeniu płyt prętami pojedynczymi lub płaskimi siatkami zbrojeniowymi ustala się stosunek F_aJF_n, pomiędzy przekrojami zbrojenia, które mają być położone na jeden metr szerokości przekroju płyty w zależności od stosunku l₂(h wg tab. 1.11;

b)    stosunek między powierzchniami przekroju zbrojenia na podporach i przęsłach (FJF;< F^tFoi; FcJF^; F^fF^j należy przyjąć w granicach od 1 do 2,5, przy czym zaleca tię dla przęseł środkowych przyjmować te wartości bliższe 2,5.

Reasumując powyższe można więc dla dowolnych przęseł, jeśli ustalono stosunek między powierzchniami przekrojów zbrojenia, wyrazić wielkość momentów przę&łowych i podporowych w zależności od dowolnej wartości powierzchni przekroju zbrojenia. Na przykład rozpoczynając od F_mt po wstawieniu tych wielkości do wzoru wyznaczyć najpierw powierzchnię przekroju tego zbrojenia F_mi, a następnie wszystkie pozostałe przekroje. W kolejności przechodzi się do następnego przęsła i przy znanej już wielkości momentu

Szpatowego na całej podporze z poprzedniego przęsła wyznacza się w podobny spo-bpozostałe powierzchnie przekroju rozpatrywanego przęsła itd. Wskazane jest rozr

Tabete 1.11

Współczynniki doboru zbrojenia

h

£

^Fji

F.,

1 1,0	l.l	1.2		M	u	1.6	1,7	U		11
| 1.00	0.00	D.80	0,70	Ó.60	04J	o-jo	0.45	0,40	OJJ	— OJO
1 ^	do	do	do	do	do	do	do	do	do	do
1 W8	0,7	o.«	0A	0,4	0,35	OJO	0,25	0J0	0.2(1	0.13 1

poczynać obliczanie od środkowego przęsła. Grubość płyty należy przyjmować zgodnie z zaleceniami w p. 1.3. Zbrojenie dla krótszego kierunku musi być ułożone dołem, dla dłuższego kierunku w drugiej warstwie, odpowiednio do tego należy ustalić wysokości użyteczne płyty.

Obliczone zbrojenie na podstawie analizy sit wewnętrznych w stadium równowagi granicznej należy ułożyć na środkowym pasie stanowiącym /_a-/,/2 dla boku dłuższego, zaś dla boku krótszego na pasie /,-/,/2. Na skrajnych pasach obejmujących IJA zbrojenie można zmniejszyć do połowy, lecz nie mniej niż trzy pręty na 1 m. Przy płytach wolnopodpartych odgina się 1/3 prętów przy podporach w odległości 1/10-1/7. Przy płytach zamocowanych lub ciągłych odgina się przy podporach do 2/3 prętów w odległości /j/4, z reguły odgina się połowę prętów z przęsła, ewentualnie brakującą powierzchnię zbrojenia uzupełnia się prętami dodatkowymi. Ze względu na trudności przy odginaniu prętów z części brzegowych z powodu ich mniejszej liczby niż w pasach środkowych, należy w narożach przy słupach umieścić górą dodatkowe zbrojenie, tak by suma zbrojenia nie była mniejsza od połowy zbrojenia w pasach środkowych nad podporami.

1.3.2.    Oddziaływanie płyt krzyżowo zbrojonych na podpory

Reakcje podporowe płyt krzyżowo zbrojonych należy obliczać z uwzględnieniem sposobu podparcia danej krawędzi. Siły przekazujące się na daną krawędź płyty odpowiadają obciążeniu przypadającemu na powierzchnię trójkąta lub trapezu (rys. 1.54) przyległego do danej krawędzi. Podział pola płyty na trójkąty i trapezy przeprowadza się według poniższych zasad;

—    przy jednakowym sposobie podparcia dwóch zbiegających się krawędzi linię podziału prowadzi się w narożu po dwusiecznej,

-    przy różnych sposobach podparcia linię podziału prowadzi się pod kątem 30° względem krawędzi swobodnie podpartej.

Obciążenie płyt prostokątnych wobec tego rozdziela się na trójkątne dla belek, biegnących wzdłuż boku krótszego i na trapezowe biegnące wzdłuż boku dłuższego.

1.3.3.    Obliczanie belek pod płytami

Momenty belek wieloprzęsłowych dźwigających płyty oparte na obwodzie oblicza się za pomocą wzorów znanych ze statyki, np. równaniami Clapeyrona, metodą Crossa itp.

W przypadku przęseł równych lub różniących się około 10% momenty podporowe można obliczać współczynnikami Winklera. Celem określenia momentów podporowych