Pnmo MŚCrfljiiM uauue.
fV- Socjologia lu/iuiniln> f statystyka mo-rałna:
L Przestępczość w ogóle. — 2. Przestępczość we-dług kn)6v. warunków ekonomie myrh. wyznań ntHijilj th wieku i płci. — 3. Różne postacie przestępczości i nie moralności. — 4. Systemy re-t*mjL
V. Socjologia ekonomiczna:
L Studia ogólne. —- 1 Systemy ekonomiczne (ich struktura). — 3. Funkcjonowanie systemów ekonomicznych- — 1 Rodzaje produkcji- — 5. System/ produkcji. — 6. Formy produkcji. — 7. Funkcjonowanie wytwórczości. — 8. Klasy ekonomiczne. — 9. Instytucje podziału. — 10. Morfologia podziału. — 11- Funkcjonowanie podziału. — 12. Stosunki pomiędzy faktami ekonomicznymi a faktami innego rzędu.
VI- Morfologia społeczna:
Podstawy geograficzne życia społecznego. — Ludność w ogóle. — 3. Ruchy migracyjne. — Zgrupowania miejskie i wiejskie. — 5. Geogra-ekooomiczna.
VII. Różne:
1. Jązyk i pittmo. — 2. Technologia. — 3. Estetyka,1
Nie zajmowali alę tu komentowaniem
i oreninnlem tej klnnytikucjl, która zresztą ulegała tmlanom i kwestionowana była w ramach samego
jj iln. Ważniejsze jednak, że stworzył on r n m y, Hóre mogły być późnie; wypełniano przez uczniów # miarę posuwania się naprzód lęłLkonkrctnych studiów* Rozwój szkoły polegał bowiem nie tylko M "dalszym rozwijaniu tematów podjętych już 'przez mistrza (jak na pokład w wypadku badań “ {faibwaciisa nad samobójstwami), ale także na roz-iKrzamu pola badania (wykorzystanie przez Gra*
• neta niektórych hipotez Durkheima ha temat rozwoju myślenia w studiach nad mydlą chińska) oraz uwzględnianiu tematów córaż ło nowych. Tak więc pojawiają się prace ekonomiczne Simianda, estetyczne Lalo, językoznawcze Meilleta, inspirowane bezpośrednio przez durkheimlzm. Htlbwachi rozbudowuje zaniedbaną przez samego Durkhefma problematykę klas społecznych, Ch. Blondel próbuje stworzyć socjologię emocji. Wymieniamy tu jedynie nieliczne przykłady, gdyż pełniejsza prezentacja zakresu zainteresowań szkoły durkhei-mowslaej wymagałaby właściwie osobnej pracy. Wystarczy, jeżeli podkreślimy, iż podstawą całej jfj działalności było,-wypowiedziane przez Durk-beimt w polemice z formalistaai, przekonanie. Ji , „każdy problem socjologiczny zakłada pogłębiona znajomość wszystkich tych nauk specjalnych, które chciano usunąć pozaobrcbsocioloeu. a bujrtó; rydfile potnfisięonaobejśó^J
Innymi słowy, dla Durkheima nie było istotne to, aby socjolog zajmował się koniecznie czymś Innym, aniżeli historyk, ekonomista, etnograf czy
1Z Durkbelm: La Sodologit et fos domahu sclentl-llgue, cyt. wyi, s, IBS.
103
A. CuyUllert Wprowadzenie do tocjologil, cyt wyd., a. 70—79.