W zależność od stopni niemieckich twardość wody można pcrizielić na 6 grup:
- bardzo miękka - 0 - j
-miękka - 4-8°N £
-mało twarda - 8 - 12°N
- średnio twarda - 12 - 18° N
-twarda -18-30°N
- bardzo twarda -30°N
Usuwanie twardości wody (zmiękczanie wody) jest często konieczne w przypadku stosowania wody do celów przemysłowych. Można je przeprowadzić za pomocą odpowiednich odczynników lub przez zastosowanie wymieniacza jonowego.
Zmiękczanie wody wapnem i sodą
Twardość przemijającą usuwa się za pomocą wodorodenku wapnia (wapna gaszonego) przy czym zachodzą reakcje:
Ca(HC03>2 + Ca(OH)2 = 2 CaCO* + 2 H.0
Mg(HC03)2 + 2 Ca(OH), = Mg(OH}2 + 2 CaCO,
Twardość stałą usuwa się za pomocą węglanu sodu (sody)
CaCI3 + NajCOł = CaCO? + 2 NaCl
CaSO* + NajCO? - CaCO? + Na2SO<
MgCl2 + NaiCOa = MgCOj + 2NaCl
MgS02 +■ NajCO? = MgCOj + Na2SQi
MgCO? + HzO = Mg(OH)i + C02.
Wytrącony osad, złożony z węglanu wapnia i wodorotlenku magnezu jest usuwany przez filtrowanie wody. Zmiękczanie tą metodą nie jest całkowite z uwagi na pewną rozpuszczalność wytrącanych związków i w praktyce woda ma jeszcze twardość 3-4 °N.
Zmiękczanie wody za pomocą wymieniaczy jonowych
Wymieniacze jonowe (jonity) są to syntetyczne żywice organiczne, które zależnie od swego składu mogą wymieniać kationy (kationity) łub aniony (anionity).
W przypadku usuwania twardości wody Stosowane są kationity, które mają charakter kwasów, a zdolność wymienną nadają im kwasowe grupy funkcyjne, np. -SOjH, mogące wymieniać jony wodorowe na inne kationy.
Reakcje wymiany jonowej można przedstawić schematycznie w następujący sposób:
2 HW + Ca2' = CaW2 + 2*T 2 HW + Mg2' = MgW2 + 2H‘
Jony Ca2' i Mg'", warunkujące twardość wody zostają związane przeż wymieniacz W ten sposób można prawie całkowicie zmiękczyć wodę (do ok. 0,1 °N).
Wymieniacz jonowy jest po pewnym czasie regenerowany za pomocą roztworu kwasu, przy czym podane reakcje zachodzą w przeciwnym kierunku. Regeneracja może być przeprowadzona również roztworem NaCl i wtedy w procesie wymiany uczestniczą jony sodowe.
Amonity charakteryzują się obecnością grup zasadowych, nj>. - NHjOH, dzięki czemu możliwa jest wymiana jonów OHT na inne amony. Zastosowanie amonitu i kationhu pozwala aa całkowite usunięte z wody rozpuszczonych w rug soli (demineralizacja wody).
Miareczkowanie kompleksometryczne oparte jest na reakcjach jonów metali z pewną grupą związków organicznych, noszących nazwę kompleksonów. Kompleksowy są to połączenia będące pochodnymi kwasów aminopolikarboksyłowych. Największe znaczenie w analizie objętościowej ma sól sodowa kwasu ctyłenodiaramotetraoctowego (wenedan sodu, EDTA) a wzorze
HOOCH2C
-ch2—ch2-n;
/
ch2cooh
NaOOClijC
\
CH,COONa
Schematycznie wzór £DTA przyjęto pisać w postaci NajHaY.
Reakcja między werseniancm a jonami metali przebiega w ten sposób, że jeden mol kationu - niezależnie od stopnia utlenienia - wiąże jeden mol wer&enianu:
Na2H3Y ==^ 2 Na' + HjY^
Me2' + HjY2' -*■ MeY2' + 2łT
Powstające połączenia należą do grupy połączeń wewnątfzkorapleksowych (chciało-wych) i charakteryzują się, w zależności od stopnia utlenienia metalu, różną, liczbą wiązań w cząsteczce. Poniżej podano przykładowo strukturalny wzór przedstawiający położenie atomów' w cząsteczce wersenianu sodowo-wapniowego
O
O
NaOOC
117