41331 SAM@44

Nowa ekologia mediów. Konwergencja a medlamorfbza

zawartych w studium firmy Andersen. Zmiana paradygmatu nastąpiłaby _w efek ■. realizacji scenariusza „Zegnaj, telewizjo”. Wbrew entuzjastycznej, ale też naiwn wizji Noama (1995), autorzy zakładają możliwość konsolidacji i koncentracji rynku czy to krajowego („Światy cyfrowy", „Powrót do podstaw"), czy globalnego („Globalne wyzwanie”). Przede wszystkim jednak analiza ta bierze pod uwagę odbiorcę w szerszym kontekście społecznym.

To samo można powiedzieć o zbiorze tekstów pt. Television and Beyond: The Nexi Ten Years (Carter, b.d.w.), opublikowanych w tym samym czasie w Wielkiej Brytanii w kontekście prac nad Communications Act, uchwaloną w 2003 r. nową ustawą, która sama jest konwergentna (zajmuje się zarówno łącznością, jak i radiem i telewizją) i wprowadziła konwergentnego regulatora - Ofcom. Zastanawiając się nad przyszłością telewizji i mediów „poza erą telewizyjną”, autorzy dokonują szerokiego przeglądu sytuacji - zaczynając od technologii, ale uwzględniając konsumentów i dokonywane przez nich wybory, nowy kształt telewizji, media publiczne, popularyzowanie kultury brytyjskiej, kwestie polityczne i znaczenia mediów dla poczucia oby watelskości itp.

Autorzy nie tworzą scenariuszy przyszłości, ale przedstawiają „mapę drogową ku przyszłości”, definiując cele polityki publicznej jako promocja inwestycji w media i ochrona jakości programu, umacnianie mechanizmów odpowiedzialności mediów przed ich odbiorcami, wspieranie procesu rozwoju sieci szerokopasmowych oraz przyjęcie strategicznej perspektywy w tworzeniu systemu regulacyjnego, tj. uwzględnienie wszystkich czynników, w tym zwłaszcza gospodarczych, decydujących o kształcie i przyszłości mediów.

W 2007 r. Robin Foster (2007), jeden z autorów obu opisanych wyżej studiów, podjął kolejną próbę zarysowania na użytek polityki rządu w dziedzinie radiofonii i telewizji perspektyw rozwoju brytyjskiego rynku medialnego.

Wziął przy tym pod uwagę następujące uwarunkowania procesu zmiany w mediach:

■ tempo absorpcji nowych technologii;

■ wzory odbioru treści medialnych, zwłaszcza w nowych technologiach (od braku pewności w korzystaniu z nich, poprzez odbiór ostrożnie otwarty, aż do zaangażowanego i opartego na świadomych wyborach);

■ zawartość i usługi (od zawartości wszechstronnej i zróżnicowanej, jak w mediach linearnych, poprzez spolaryzowaną, aż po zindywidualizowanej i opartej na treściach tworzonych przez samych uczestników komunikacji społecznej);

■ strukturę rynku i konkurencji na nim (od zamkniętej, poprzez skonsolidowaną aż po otwartą).