52678 P1190204 (2)

31S »»CR(OIOOU « BADAM ACM MAJ*TA«SZVCH ZMroiO*

wbooM MOa w masywie zachodnim, doramona do nawy w ostatniej ćwin-<3 XB w . do Ia6ae| poklep wieżyczka schodowa; szerokość wieży równa jesz uorjkoid masywu nawowego. Magdalena Żurek zwróciła uwagę na po-doMsdanaa tego elementu do omawtantgo koioob opackiego w Mogilnie Gzy byt so ikwa a/kadauacznf kotnnb. planowany jako część książęcej nekropoli - jak przypuszcza la autorka — trudno jednoznacznie roz-

Pod koniec XB w. pownały kolejne ełemency zabudowy klasztornej Wybudowano wówczas m io krużganek otaczający wiry darz. wykończono Gub wybildowano) skrzydło zachodnie cktustrum i czworoboczna wieżę, w której, pi uważa, znajdowało Ac mieszkanie opala. Pod koniec wieku XIII p'n*'*afo dcrzydfo północne Iztnterprctrwane jako refektarz), usytuowane po montc zewnętrzne) mucu północnego klasztoru. Dalsza rozbudowa kiasz-kin ‘ m n wytwdtmanr domu dła gości) kontynuowana była w wieku XIV. Zabudowaniom sakralnym towarzyszył mur obwodowy oraz wykopana po smst północnej i odOwo od zachodu fosa. Po stronie południowej wykazywano • «* tksenw ogradzającego resztki rnuru kościoła fazy naj-rar*"1 g lwio pp filenle zachodniej muni wybudowano dwie baszty jedna pdbiWa. w pana IrrrłusNj aturu południowego, i druga o średnicy około I H w pgo nwutnriru Ba»ay takie, nieznane w tym czasie na ziemiach

■llth, EBBwant aą za bezpośrednią ratriijc tradycą pczyałew-jnych z fnp-Hbdnlnq. Cały obszar klasztorny kszwhn optamgn i ipwnwal teren

\i południ od kofcinb znajdował się <nwntwr. Niektóre z odMA nycb ttoa grobów, szczególnie te w tfcfwnuufdi dufawił. nft się, zda-tfHi Zofii Eomioinkiej (1997), z wysoką pozycją społeczną podciaa-H w aidi osób. Ale n^więrrj dpbup srywuUy pochówki znakowane ^Hkościełe konwentualnym Badania admiogicac wyłrąraśt Ze zarówno Wjmnym hośóełc. jak i w innych obretoarh Idasaomydi powszechnie chowano zmarłych. Łącznie odkryto ponad 270 grobów. liczne pochówki wyreę-powały też w kryptach i omartacti Ale z najwcaeiiiijBy okresem wiąza-M at ąfco nieliczne spośród ńch. Fm zązkowo zmarłych i hcwaao zarowno ^HhoAciełe konwemuałnym, jak f na rw nurrti Ha abrie zniszczone pochówki nHfbno w nawie kościoła: tyko w jednym przypadał wyreąpfly przy zwartym ślady drewna, pochodzące być może z trumny. WąksaAC grobów —irwimwych pierwotnie w prezbiterium, trtegła zniszczeniom w trakcie budo-wy późnkjs t. ch krypt. Opatom Oub innym danjoftcn klasztoru) przypwy-wane są groby w prezbiterium Ha szezegófctą uwagę zadugąą <ha pochówki wsaółnśajłct- się spośród innych. Pierwszy, usytuowany w nawie pod ens-porą, złożono w czworobocznym grobowcu, szalowanym wewnątrz drewnem i przykrytym płytą z zaprawy wapiennej tnnirnrzionej na poziomie poaaddk. Grótt zawiei ał szczątki mężczyzny w wieku 30-95 lal i został poważnie znts-czony. przyczyny zntntzrti wyjaśniają widoczne tu wrkopy lałunlutwe. wiązane z okresem walk moźnowladców wieŁopofekkh w końcu XIV w. Zdaniem odkrywców, forma grobu, podobnie jak mafcr jego posadowienia -zarezerwowane najczęściej da fundatorów kościoła, wskazują Ze osobą pochowaną pod posadzką kościoła mógł być książę Bok rtirr — jeden z synów Meszka Starego z drugiego małżeństwa, z Rtwinką Eudoksją Wiek księcia w chwili śmierci, jego status społeczny oraz obecność na Hde darczyńców Masztom — to argumenty, które w przekonaniu Magdaleny Żurek (1997) teaę tę czynią prawdopodobną.

W kaplicy grobowej, odsłoniętej po stronie północnej prezbiteriom, odkryto szczątki trzydziestu jeden zmarłych. Było to pomieszczenie o wymiarach 11 z I m i wysokości 5 m. zbudowane z kamieni w kształcie wydłużonej kostki, zamknięte pierwotnie apsydą, a po przebudowie prostą ścianą Żaden z pochówków nie zawierał wyposażenia, z wyjątkiem stratygraficznie najstarszego z nich, oznaczonego numerem 186. Zmarłego złożono około 1.20 m poniżej posadzki (ryc 13.7). Jego szczątki umieszczono w skrzyni ze ścianami bocznym: ipkkiem. ale pozbawionej dna. Ze >*■>!»■■ zachowały się zaledwie nieksńw Icołci Określono wiek zmarłego (45-55 lat), płeć (męską), wzrost (175-176 cm) oraz wyraźną asymetrię stóp. Za pomocą badań dendrochronologicznych ustalo-no, źe drewno, z którego wykonano skrzynię, zostało ścięte między 1220 a 1290 r Z dyskusji na temat tożsamości złożonego w grobie osobnika wyhnła