53589 skanuj0083 (23)

Kimyaku ^Ulliś („łączenie ki fi"): ki wyraża oddech, energię, duszę, nastrój. Łączenie ki jest najważniejszym elementem kaligrafii.

Mariyó-gana    („ kam Many6-

shu") nazywane także ma-gana lub onoko-de\ pierwsze znaki japońskie (początkowo były to kanji w stylu kaisho). Dawniej Japończycy posługiwali się znakami chińskimi w sposób fonetyczny, abstrahując od ich znaczenia, to znaczy do zapisu dźwięków, takich, jakie byli w stanie usłyszeć, niezależnie od znaczenia danego znaku.

Mana („prawdziwy język pisany"): zob. kanbun.

Onna-de zob. Hentai-gana.

Onoko-de zob. Mariyó-gana.

Rakkan skrót od Rakusei-kan-shi    („wygrawerowany podpis

świadczący o wykonaniu dzieła").

Reisho # (chiń. lishu)\ styl „skrybów" kaligrafii kanji.

Só-gana ¥(5^: stare znaki japońskie używane w celu wypełnienia niedostatku znaków mariyó-gany, które początkowo były znakami kanji w stylu kaisho. Só--gana jest również pismem fonetycznym w stylu gyósho i sósho, co ułatwia zapis fonetyczny japońskiego.

Sósho (chiń. caoshuY „styl trawiasty" kaligrafii kanji.

Tanka fcalfc („krótki wiersz"): jedna z najpopularniejszych form waka, klasycznej poezji japońskiej. Składa się z 31 sylab zawartych w pięciu wersach po odpowiednio 5,7,5,7 i 7 sylab.

Tenkoku ?kM: sztuka grawerowania pieczęci.

Tensho (chiń. zhuanshu): „styl pieczęci" kaligrafii kanji.

Urauchi HłTtS: podklejanie.

Waka #]*&: klasyczna, uprawiana od bardzo dawna, poezja japońska, której najbardziej rozpowszechnioną formą jest tanka.

Washi tradycyjny papier japoński produkowany w tradycyjny sposób nagashi-zuki affLiS# tzn. „metodą przez wylanie".

* czasami styl gyósho jest nazywany półkur-sywą, a styl sósho kursywą. Oba są stylami kursywnymi, a nazwy „biegnący" i „trawiasty" są ich dosłownym tłumaczeniem.