24818 skanuj0090 (23)

W^ Poiengal i działalność gospodarcza przedsiębiorstwa

t^CTT^r —fiu]    ri U fi 1 O    T) ^J~SUf^

13Z

nych i likwidacji obiektów zbędnych) wpływa także zmniejszenie kosztów eksploatacji środków trwałych oraz nakładów na działalność konserwacyjno--remontową. Zwiększoną kwotę zysku podlegającego podziałowi można przeznaczyć na zasilenie kapitału przedsiębiorstwa lub zwiększyć fundusz nagród i premii dla załogi przedsiębiorstwa i jego kierownictwa lub dywidendy dla właściciela(li) przedsiębiorstwa. Nagrody i premie mogą wpłynąć na intensyfikację procesów produkcyjnych i racjonalizację użytkowania środków trwałych. Kapitał przedsiębiorstwa może być wykorzystany do finansowania restytucji środków trwałych, do zwiększenia ich zasobów lub zmiany struktury stosownie do planowanych zmian w programie produkcji. Gospodarowanie zasobami środków trwałych stanowi więc złożony mechanizm funkcjonujący na zasadzie sprzężeń zwrotnych [1, s. 240].

Literatura

[1]    Borowiecki R.: Gospodarka materialnymi czynnikami produkcji iv przedsiębiorstwie przemysłowym. W: Ekonomika i organizacja przedsiębiorstwa przemysłowego. Pod redakcją R. Borowieckiego. Warszawa-Kraków: PWN 1990.

[2]    Borowiecki R.: Zarządzanie kapitałem w przedsiębiorstwie. Kraków: Wydawnictwo i Drukarnia „Secesja” 1993.

[3]    Bringham E.: Podstawy zarządzania finansami. T. 2. Warszawa: PWE 1996.

[4]    Duraj J.: Podstawy ekonomiki przedsiębiorstwa. Warszawa: PWE 2000.

[5]    Gąska T.: Metody analizy wykorzystania maszyn i urządzeń. „Ekonomika i Organizacja Pracy” 1983 nr 7.

W

[6]    Golat R., Kudlicka M., Nisengolc S.: Wartości niematerialne i prawne w ujęciu cywilistycznym, bilansowym, podatkowym. Warszawa: Dom Wydawniczy ABC 2000.

[7]    Ilopfer A.: Wycena nieruchomości i przedsiębiorstw. Tom 1: Szacowanie nieruchomości. Warszawa: Drukarnia Skarbowa — Plejada SC 1995.

[8]    iajuga K.: Formuły ocen efektywności inwestycji finansowej. W: Rachunkowość lokat jinansowych. Pod redakcją M. Kufla. Bielsko-Biała: Park 1994.

[9]    Janasz W., Urbańczyk E., Wiśniewski T.: Gospodarka środkami trwałymi. Warszawa: PWE 1988.

[10]    Kędzierski L.: Czynniki kształtujące strukturę rodzajową inwestycji przedsiębiorstw. „Ekonomika i Organizacja Przedsiębiorstwa” 1997 nr 17.

[11]    Leśniak H.: Gospodarka majątkiem trwałym. W: Ekonomika i organizacja przedsiębiorstwa. Pod redakcją B. Hausa. Wrocław: AE 1988.

[12]    Pyka I., Pyka J., Woźniak-Sobczak B.: Elementy ekonomii i ekonomiki przedsiębiorstwa w gospodarce rynkowej. Warszawa: Stowarzyszenie Księgowych w Polsce 1997.

[13]    Róg S.: Statystyka środków trwałych. Warszawa: PWE 1972.

[14]    Rozporządzenie Ministra Finansów z 17 stycznia 1997 roku w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. DzU 1997 nr 6, poz. 35.

[15] Rozporządzenie Ministra Finansów z 7 lutego 1997 roku. DzU 1997 nr 14, poz. 78.

[16]    Rozporządzenie Ministra Finansów z 9 grudnia 1999 roku zmieniające rozporządzenie w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. DzU 1999 nr 100, poz. 1175.

[17]    Rozporządzenie Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 roku w sprawie klasyfikacji środków trwałych. DzU 1999 nr 112, poz. 1317.

LUWy

iVi<iJ‘4LCK UUJLU

d7TET    ' f&t- ątpu dZcU

■fyo

[P$] Sawicki K., Kiziukiewicz T., Pełka M.: Rachunkowość jednostek od 1995 roku (zmiany wynikające z ustaw o rachunkowości i denominacji złotego oraz ich wdrożenia do praktyki). Wrocław: „Ekspert” 1994.

[19]    Szczechnowicz M.: Amortyzacja w 1997 roku. „Prawo Przedsiębiorcy” 1997 nr 10 (218).

[20] Ustawa o rachunkowości z 29 września 1994 roku. DzU 1994 nr 121.

[21] Ustawa z 21 września 2000 roku o zmianie ustawy w rachunkowości (ustawa jeszcze nie uchwalona przez Sejm).

[22]    Wartość i wycena przedsiębiorstwa. Pod redakcją M. Kufla. Wrocław: AE 1990. Wrocławska Biblioteka Współczesnego Menedżera.

[23]    Wożniak-Sobczak Bs Gospodarowanie kapitałem w firmie. Katowice: AE 1994.

[24]    Wrzosek S.: Uwarunkowania i strategie decyzji o lokatach finansowych. W: Rachunkowość lokat finansowych. Pod redakcją M. Kufla. Bielsko-Biała: Park 1994.

4.4 / Majątek obrotowy

4.4.1. Majątek rzeczowy

Na rzeczowy majątek obrotowy przedsiębiorstwa składają się trzy podstawowe grupy zapasów, a mianowicie:

=> zapasy materiałowe,

zapasy produkcji nie zakończonej,

=> zapasy wyrobów gotowych i towarów.

Noszą one łączną nazwę zapasów materialnych. Dwie pierwsze ich grupy są ściśle związane z realizacją procesów wytwarzania wyrobów i określane mianem zapasów produkcyjnych (dla odróżnienia od zapasów towarowych obejmujących wyroby gotowe i towary handlowe). W przedsiębiorstwach handlowych występują tylko dwie grupy zapasów: materiały o charakterze pomocniczym i towary. W pozostałych przedsiębiorstwach usługowych obrotowy zapas rzeczowy ogranicza się do zapasów materiałowych. Wymienione składniki majątkowe są konsekwencją struktury strumieni przepływu w procesach zaopatrzenia, produkcji i zbytu -- począwszy od gromadzenia niezbędnych komponentów wsadowych (surowców i materiałów), poprzez ich przetwarzanie w procesach technologicznych (półfabrykaty, części, zespoły), na dostawach wyrobów gotowych do odbiorców kończąc.

Zasoby majątkowe zapewniają ochronę procesów gospodarczych przed zakłóceniami i ich stabilizację, co przejawia się ciągłością produkcji wyrobów i świadczenia usług oraz wysokim poziomem obsługi odbiorców.