53860 metoda c i d

i

form

rdzeni

Lk °«y ^{w a n} 1 °

j\₀rupowyc h|_

1¹ stosowane są zasadniczo dwie metody wytwarzania form I ^powych, różniące się głównie sposobem nanoszenia masy na I ggdgrzaną metalową płytę modelową, a mianowicie: opracowany w j .944 roku przez J. Croninga proces "C" oraz opatentowany przez

I    g.ff.Dieterta w 1953 roku proces "D".

Oryginalną odmianę procesu skorupowego stanowi 'opracowany

II    1973 roku w Instytucie Odlewnictwa w Krakowie proces Plotera,

] będący połączeniem dwóch technologii: formowania skorupowego i I aas ciekłych na bazie żywic syntetycznych.

Wykonywanie form skorupowych w procesie ^MC^M Wytwarzanie form skorupowych w procesie C polega na grawitacyjnym naniesieniu masy termoutwardzalnej na podgrzaną do temperatury 200 + 280°C płytę modelową. Pod wpływem temperatury płyty żywica ulega stopieniu i następnemu utwardzeniu, wiążąc poszczególne ziarna piasku. Powstaje w ten sposób cienka plastyczna skorupa, której grubość zależy głównie do temperatury płyty modelowej oraz czasu wytrzymania mieszanki skorupowej ^na płycie do momentu, kiedy nadmiar niezwiązanej sypkiej masy zostaje usunięty przez obrót płyty o 180® (rys.6.6.1). W celu utwardzenia skorupy w całej grubości umieszcza się płytę modelową wraz ze skorupą w piecu o temperaturze 300+350* C przez okres 9+120 s. Zdjęcie utwardzonej skorupy z płyty modelowej za pomocą zespołu wypychaczy kończy proces wykonania połówki (części) formy.

Szybkość wytwarzania skorupy wzrasta ż podwyższeniem temperatury nagrzania płyty, w celu skrócenia czasu wykonania skorupy należy płytę nagrzewać do wyższych temperatur. Przekrojeni. jednak temperatury 260°c powoduje obniżenie