metoda c i d

Rys. 6.6.1. Grubość skorupy w zależności od czasu przetrzymywania mieszanki na płycie i temperatury płyty modelowej

wytrzymałości form wskutek częściowego przepalania się żywicy od nagrzanej płyty. Nożna przyjąć, że maksymalna wytrzymałość form skorupowych jest stała w zakresie temperatur płyty 220*260° C. Przy wyższych temperaturach płyty maksymalną wytrzymałość uzyskuje się w krótszym czasie. Z przedłużenia czasu utwardzania następuje, szczególnie po przekroczeniu temperatury 260°C, obniżenie wytrzymałości.

Różnica pomiędzy temperaturą komory utwardzania fon * temperaturą płyty modelowej nie powinna być wyższa niż 80°C; większa różnica temperatur prowadzi do wzrostu naprężeń, wyni* kających z nierównomiernej szybkości utwardzania (warstwy zewnętrzne    utwardzają się    znacznie    szybciej od warstt

przyległych do płyty modelowej). Naprężenia te mogą być przy* czyną paczenia się skorup po zdjęciu ich z płyt modelowych.

W procesie C nanoszenie masy na płytę modelową może być realizowane przez obrót zbiornika (rys. 6.6.2a), zasypywanie* nieruchomego zasobnika z dozownikiem (rys. 6.6.2b) lub prze* nadmuchiwanie z dołu albo z góry z następnym usuwanie* nadmiaru masy przez obrót płyty modelowej (rys. 6.6.2c).