I7V», iTUf J, a iom.v pv/f/uiavjł uiwwwj * pupviiawj<) iy&.
1979a, 1979b, 1985). Stuoren (1976) wyróżnia populacje geograficzne i ekologjJB W pierwszym przypadku stwierdza, „że populacja geograficzna obejmuje wszyją osobniki jednego gatunku zamieszkujące jednolity geograficznie, lecz synekologfc3 różnorodny krajobraz lub strefę”, a w drugim, że „populacja ekologiczna cenotyczna obejmuje wszystkie osobniki jednego gatunku zdolne do zamieszą? w określonej biocenozie”.
W ekologii roślin koncepcja cenotycznej populacji jest rozwijana od wielu lat rosyjskich botaników (Rabotnoy 1985a, 1985b; Uranov & Smirnova 1969; Smjornov. Zaugolnoya & Ermakoya 1976), którzy proponują następującą definicję popubjl wszystkie osobniki jednego gatunku wchodzące w skład fitocenozy (zbiorowfcu stanowią cenopopulację lub populację cenotyczną (Rabotnov 1985a, 1985b). Opisują populację za pomocą tej definicji możemy zawrzeć w niej informacje zarówno ojej adi^ (ols, bór, łąka, szuwar), jak i o tym, w jakich warunkach i w jakim towarzystwie osobnjj danej cenopopulacji żyją. Za takim rozumieniem populacji ekologicznej przemawia takfeT wielokrotnie stwierdzona zmienność osobnicza osobników bytujących w różnych zbiod wilkach.
Fakt, że populacje jednego gatunku wchodzące w skład różnych zbiorowisk mogą być rozpoznawane jako odrębne, może świadczyć o pewnym stopniu ich izolacji Rozwijają się one bowiem w układach ekologicznych różniących się strukturą gatoą kową, strukturą przestrzenną oraz dynamiką sezonową i bioklimatem (Olszewski 1986); Wobec tego konkretne zbiorowiska mogą być źródłem zmienności populacji. Obse& wowano, że osobniki jednego gatunku wchodzące w skład odmiennych typów zbiod wisk różnią się znacznie terminem i intensywnością kwitnienia. Stąd też prawdopodi bieóstwo krzyżowania się między osobnikami różnych zbiorowisk, nawet sąsiaduj!
lU ZOlM
mnażan
różnym
pamięta
opisywi
Pr.
jest łatv genetyc trudnyr osobni! nieprec Jej nią zajn oszerol słabo łi z teord Pr zbiom nice z/ ności „ostry czaji się I rozsf prze pop
78