59910 skanuj0015 (31)

2 Fe’¹ + H₂S — 2 Fe²’ + S" + 2 FT

Fe³' + e 7i Fe²'    2

ll₂S 2 S° +2 H' + 2 e 1

Redukcja jonów Fe³' przez H₂S w kwaśnych roztworach, jest jedną z przyczyn, dla których obecność jonów Fe³* i Fe²⁺ należy sprawdzić przed rozpoczęciem analizy systematycznej.

W przeciwnym kierunku działa tlen atmosferyczny rozpuszczony w analizowanych roztworach. Jony Fe²' i Sn²' utleniane są dość szybko do Fe³* i Sn(IV), szczególnie w roztworach zasadowych, np:

2 [SnCl₄]²‘+ 4 HO^-+ 0₂ + 2 H₂0 — 2 SnfOHh + 8 Cl~

biały

[SnCI₄]²' + 4 HO“ ^ Sn(Om. + 4Cl~ + 2e 2 0₂ + 2 H₂0 + 4 e ^ 4 HO"    1

Kończąc omówienie siarczków 2 grupy kationów, przypomnę często powtarzające się pytanie: jak, możliwie prostą metodą rozdzielić np: As?Si i BjzSj?

Na wstępie zauważmy, że:

1)    roztwory HC1 nie rozpuszczają tych siarczków;

2)    roztwory HNOj na gorąco roztwarzają oba siarczki (w roztworach pojawiają się jony Bi³' i cząsteczki I IjAsO.,).

Wniosek - użycie tych kwasów nie daje rozdzielenia tej pary siarczków. Natomiast jeżeli podziałamy nadmiarem roztworu NaOH lub KOH, (NH₄)₂CC>3 lub (NH₄)₂S, to w każdym przypadku AsjS? rozpuści się bez trudu, a BbSi jako siarczek zasadowy, nie będzie reagował - rozdzielenie zostanie dokonane „rozsądnie”.

Jeżeli zamiast roztworu NaOH użyjemy roztwór (NaOH + H₂0₂) lub zamiast (NFL^S użyjemy (NH₄)₂S₂, to As>Si rozpuścimy, ale dodatek utleniacza jest „nadmiarem szczęścia” - jest niekonieczny, a kosztowny. Ujawnia się w takim postępowaniu "automatyczne” stosowanie przepisu na wykonanie analizy systematycznej. Przecież to tylko właściwości zasadowe SnS. narzucają potrzebę zastosowania I I >Oi.

ĄS2S3 ma charakter kwasowy czyli rozpuszcza się w wymienionych roztworach alkalicznych i utleniacz nie jest tu potrzebny.

Ważnymi reagentami różnicującymi kationy 2 grupy są: KOH (NaOH) i NHjłljO. Słaba rozpuszczalność antyinonianu(V) sodowego NalSb(OH),,]. jest przyczyną stosowania KOH (zamiast NaOH) przy rozdzielaniu podgrupy A od B. Jeżeli stwierdziliśmy nieobecność jonów zawierających Sb(IIl) i Sb(V) w analizowanym roztworze, to użycie NaOH jest uzasadnione.

Reakcje ainfoterycznego jonu Pb² z silną zasadą i z NH._taq omówiliśmy już w I grupie kationów.

Reakcje innych kationów grupy 2A z silnymi zasadami możemy zapisać następująco:

I lg²" + 2HO' ^ Ug(OH)₂ -> HgO + H->0

nietrwały    fcółty

Bi³* + 3HO" X* MOH),

biały

Samorzutna dehydratacja CutOHb zachodzi powoli (czernienie niebieskiego osadu). Ogrzewanie znacznie ją przyspiesza:

T

Cu²¹+ 2 HO" ^ Cu(Oin, -* CuO + H,0

niebieski    czarny

Z roztworów soli Cd²⁺ silne zasady wytrącają biały osad:

Cd²‘ + 2110    ^ CdfOHb

biały

W typowych warunkach laboratoryjnych, wymienione wodorotlenki nie wykazują amfoteryczności.

29