2 Fe'* + H2S — 2 Fe2' + §rt + 2 H*
Fe3* + e H2S
Fc7*
S° +2 H' + 2e
2
1
Redukcja jonów Fe3* przez H2S w kwaśnych roztworach, jest jedną z przyczyn, dla których obecność jonów Fe3* i Feił należy sprawdzić przed rozpoczęciem analizy systematycznej.
W przeciwnym kierunku działa tlen atmosferyczny rozpuszczony w analizowanych roztworach. Jony Fc2’ i Sn2* utleniane są dość szybko do Fe3* i Sn(IV), szczególnie w roztworach zasadowych, np:
2 [SnCI4]2" + 4 HO' + 02 + 2 II20 -> 2 Sn(OH), + 8 Cl"
biały
[SnCU]2 * + 4 HO" 02 + 2H20 + 4e
Sn(OH)a + 4 Cl" + 2 e 4 HO"
2
1
Kończąc omówienie siarczków 2 grupy kationów, przypomnę często powtarzające się pytanie: jak, możliwie prostą metodą rozdzielić np: As?Si i BiiSi?
Na wstępie zauważmy, że:
1) roztwory HC1 nie rozpuszczają tych siarczków;
2) roztwory HN03 na gorąco roztwarzają oba siarczki (w roztworach pojawiają się jony Bi3' i cząsteczki I1iAs04).
Wniosek - użycie tych kwasów nic daje rozdzielenia tej pary siarczków. Natomiast jeżeli podziałamy nadmiarem roztworu NaOH lub KOH, (NH4)2C03 lub (NH4)2S, to w każdym przypadku ĄS2S3 rozpuści się bez trudu, a BbS? jako siarczek zasadowy, nie będzie reagował - rozdzielenie zostanie dokonane „rozsądnie”.
Jeżeli zamiast roztworu NaOH użyjemy roztwór (NaOH + H202) lub zamiast (NRi^S użyjemy (NH^S* to As?Si rozpuścimy, ale dodatek utleniacza jest „nadmiarem szczęścia” - jest niekonieczny, a kosztowny. Ujawnia się w takim postępowaniu "automatyczne” stosowanie przepisu na wykonanie analizy systematycznej. Przecież to tylko właściwości zasadowe SnS, narzucają potrzebę zastosowania 11 >0>.
As?Sł ma charakter kwasowy czyli rozpuszcza się w wymienionych roztworach alkalicznych i utleniacz nie jest tu potrzebny.
Ważnymi reagentami różnicującymi kationy 2 grupy są: KOH (NaOH) i Nł I* II2O. Słaba rozpuszczalność antymonianu( V) sodowego NajSbłOH),.]. jest przyczyną stosowania KOH (zamiast NaOH) przy rozdzielaniu podgrupy A od B. Jeżeli stwierdziliśmy nieobecność jonów zawierających Sb(lII) i Sb(V) w analizowanym roztworze, to użycie NaOH jest uzasadnione.
Reakcje amfoterycznego jonu Pb1 2 z silną zasadą i z NHjaq omówiliśmy już w I grupie kationów.
Reakcje innych kationów grupy 2A z silnymi zasadami możemy zapisać następująco:
1 Ig2 + 2HO' ^ Hg(OHh HgO + HjO
nietrwały tółty
BiJ‘ + 3H0‘ 2 Bi(OH),
biał>-
Samorzutna dehydratacja Cu(OH)? zachodzi powoli (czernienie niebieskiego osadu). Ogrzewanie znacznie ją przyspiesza:
29
Cu2’ + 2 HO' 5= Curom, CuO + H,0
niebieskł czarny
Z roztworów' soli Cd2‘ silne zasady wytrącają biały osad:
Cd2*+ 2110 2 CdfOHb
biały
W typowych warunkach laboratoryjnych, wymienione wodorotlenki nie wykazują amfoteryczności.