62975 IMGy80

K

k

k

i

w

w

I

y

ih

m

■I

m

y

i

Bi

k-

dl

y

U

*

pili

p-

P

; zacznij sam, a następnie zachęć dziecko, by „pomogło ci” biorąc udział | w ubieraniu i rozbieraniu.

4.    Połóż swe ręce na rękach dziecka tak, by mogło trzymać but czy ubranie.

5.    Łatwiej jest dziecku rozebrać się i ubrać, jeżeli ma koszulki, kurtki i swetry o jeden rozmiar za duże.

6.    W miarę, jak rozbieranie staje się coraz łatwiejsze, stopniowo ucz dziecko ubierania się. Na przykład umieszczasz skarpetkę w rękach dziecka układając jego palce jak do chwytu pęsetkowego, kładziesz swoje ręce na rękach dziecka i prowadzisz ruch naciągania skarpetki.

7.    Dziecko, wielokrotnie powtarzając zdejmowanie i zakładanie ubrania, wzmacnia mięśnie i stopniowo uczy się, jak należy trzymać, chwytać i wypuszczać. Uczy się, jakie ruchy są konieczne do wykonania poszczególnych kroków podczas ubierania się. Takie planowanie czynności ruchowych jest podstawą pisania!

8.    Zachęć dziecko do używania obu rąk podczas rozbierania się i ubierania. Później jedna ręka stanie się ręką dominującą, a druga będzie miała rolę pomocniczą. Podczas używania kredek czy ołówka dziecko będzie posługiwało się ręką dominującą, a ręka pomocnicza będzie potrzebna do przytrzymania kartki. Wiele dzieci ma z tym problemy w szkole — nie przytrzymują pomocniczą ręką kartki. Zachęcając wcześnie dziecko do używania obu rąk, jednej do pisania, drugiej do przytrzymywania, wspomagamy pracę obustronną (integrację bilateralną), czyli zdolność obu stron ciała do współpracy w złożony i efektywny sposób.

9.    Ubierając się dziecko uczy się poruszania rękami czy ubraniem w określonych kierunkach: w górę, na dół, do wewnątrz, na zewnątrz i dookoła. Są to te same kierunki, które dziecko musi znać, by pisać litery i cyfry. Wyróżnione terminy są podstawowe zarówno w ubieraniu się jak i w pisaniu.

107