67514 SNC03864

Siła tarcia - wywołana jest różną szorstkością podłoża i wpływa hamując© na prędkość ruchu powietrza. Oznacza ona siłę oporu podłoj, względom przemieszczającego się nad nim powietrza. Działaniem tej siły objęta jest warstwa atmosfery do wysokości około 1000 metrów.

Skala Beauforta — umowna skala sporządzona przez angielskiego admirała F. Beauforta około roku 1806 do określania prędkości wiatru. Prędkość wiatru ocenia się według widocznych efektów jego oddziaływania powierzchnię morza lub na przedmioty i obiekty znajdujące się na lądzie Skala dzieli się na 13 stopni (0-12).

Skala temperatury Celsjusza CC) - skala termometryczna, w które' /ero stopni odpowiada temperaturze topnienia lodu, a 100° temperatura! wrzenia wody. Odstęp między tymi punktami jest podzielony na sto rów nych części.

Skala temperatury Fahrenheita (*F) - skala, w której punkt zamarza-nla wody odpowiada 32°, a punkt jej wrzenia 212°. Odstęp między tymi dwoma punktami jest podzielony na 180 równych części.

Skala temperatury Kelvina (K) - skala o podziaice równej podziale skali Celsjusza, której początek jest przesunięty w stronę temperatury ujemnej (Ok-- 273,16^JC). Zero w skali Kelvina jest najniższą możliwą temperaturą (zero bezwzględne),

Saajśani* pary wodnej - zob. kondensacja pary wodnej.

Gfai&a meteorologiczna - istnieje obecnie w każdym kraju. Prowadza fcadanaa rtrty tęu procesów i zjawisk zachodzących w atmosferze ziem-ónflt. bóaosauje społeczeństwo j zainteresowane działy gospodarki o akto-ałroe i pszewedywamxf sianie pogody. Opracowuje i publikuje wyrała fmmari*r i dbwywary wt^^dągkzrydt niezbędne do badań kłunatok-grasnvi- Vi flafeor feadkcję tę peśni Instytut Meteorolog^ i GoscofedS isń/atnę <QMDW>.

fewtfcr - dbsą, ^ - rr-gSa) - przyjęte powszechne zzgśśtz ómiuts *pecyfez»egr> t&S&afa rngjy marskiej, powstałą ze zmeszaas **s zarritSej “tęy z dyw&SfS . śpgf&tsssś, Tworzy się w wiełkkh agioces-«fejdóefc r przemysłowych przy niesprzyjających warunkach skk-*fe^cz*vych fczęsee adwekcje powietrza wilgotnego) lub topografkznyd (zagfeftenia łereou).

Stóa słoneczna — ilość energii słonecznej dopływająca do górnej *y atmosśoy na płaszczyznę jednostkową, prostopadłą do pronnero, •róągu jednej minuty. Wynosi 1381,6 W - nr².

Stratosfeta 1 warstwa atmosfery zafe^jgra między tnoposfeci i mezo-ęjeą. Sięga do wysokości 50-55 km. Ceduje ją izotermia w dolnej części i wzrost temperatury wraz z wysokością w górnej części, średnie tempe-rrtury na dolnej granicy stratosfery wahają się od -45*C do -75X1, w zależności od szerokości geograficznej i pory roku, a na górnej granicy wyno-szą od -20°C do +20°C.

Strefa konwergencji międzyzwrotnikowej - strefa przejściowa między pasatami półkuli północnej i południowej. Cechuje ją konwergencja wiatrów. Strefa może mieć różną szerokość. Gdy jest bardzo wąska wtedy jest frontem równikowym, gdy strefa ma większą szerokość, jest zazwyczaj ograniczona dwoma frontami równikowymi. Strefa konwergencji międzyzwrotnikowej w ciągu roku zmienia położenie, przemieszczając się w stronę tej półkuli, na której aktualnie panuje pora letnia.

Strefa zbieżności pasatowej - zob. strefa konwergencji międzyzwrot-

nikowej.

Sublimacja - bezpośrednie przejście ciała z fazy stałej w gazową. Proces przejścia z fazy gazowej w stałą jest nazywany resubłimacją.

Synoptyczna mapa (mapa pogody) - fizyczna mapa geograficzna, na której za pomocą umownych symboli międzynarodowych, cyfr i linii przedstawiono stosunki pogodowe panujące w określonym momencie nad określonym obszarem. Opracowuje się ją na podstawie wyników pomiarów i obserwacji uzyskanych ze stacji meteorologicznych. Mapy synoptyczne zestawia się kilka razy na dobę. Na podstawie ich analizy opracowuje się prognozy pogody.

Szkwał—gwałtowny, krótkotrwały wiatr.

Szron — osad lodu o wyglądzie krystalicznym, przybierającym najczęściej kształt łusek, igieł itp., powstający jak rosa, lecz w temperaturze poniżej CC.

Śnieg — opad kryształków lodu, z których większość ma budowę rozgałęzioną (często w postaci gwiazdek). Mogą one łączyć się w większe daąeda^iładcO.

światło — zob. promieniowania optyczne.

światowa Organizacja Meteorologiczna (WMO — World Meieorołogj-

Or gan i za ti on) — Organizacja Wyspecjalizowana ONZ. fardzihą jej sekre-(jiprfu jest Genewa. Głównym zadaniem WMO jest ujednolicanie metodyki wykonywania w różnych Krajach pomiarów i obserwacji metcoroługicinyćh oraz uzgadnianie działalności służb meteorologicznych całego świata.

225