67845 strona (229)

- (+ lub -) kończyn* górna prawa (- lub +) kończyna dolna prawa,

(+ lub ) kończyna górna lewa (- lub • I kończyna dolna.

Stosuje się natężenia od 15 do 80 niA i czas zabiegów IS min. Obserwuje się duże zróżnir nwanie wrażliwośc i pacjentów na odczucie prądu. Niektórzy już przy b mA czują wyraźne mrowienia i nie wytrzymują więcej niż 10 mA, inni nawet pr/y 60 mA nic czują prądu. Nic powinno się pi/ekiar /ar 40 mA w kąpielach dwukomo rowyr h i 80 mA w czlerokomorowych.

Wykonuje się także jednokomorowe kąpiele galwanit /ne na jedną kończynę, zwykle na samą stopę lub dłoń. Kąpiel można wykonać w jednej wanience z zestawu czterokomorowego lub w innym naczyniu o odpowiedniej wielkości / materiału nie przewodzącego prądu (ceramicznego, plastykowego), elektrodę należy umieścić lak, aby nie stykała się bezpośrednio ze skórą pacjenta. Elektrodę bierną płytkową, dość dużą, umieszczamy na karku (pizy zabiegać h na kończynę górną) lub na okoli < y krzyżowej (przy kończynach dolnych). Kąpiel elektryczno-wodną można wykonać z użyciem innego prądu niż galwaniczny, a więi również prądu diadynamicznego lub impulsów TFNS.

Całkowita kąpiel elektryczna została opisana po raz pierwszy przez von Steve. a zastosowana przez garbarza J.J. Stangcra, który używał kąpieli galwanicznej do garbowania skór w dębowym garbniku. Taką samą kąpiel zastosował dla siebie do lecze nia reumatyzmu. Metodę opatentował jako „garbnikowo-taninową elektryczną kąpiel leczniczą" w 1900 r. W 30 lat póz'nicj jego syn, H. Stanger. udoskonalił konstrukcję wanny hydroelektrycznej i rozpoczął produkcję przemysłową. Jako dodatku do kąpieli używał wywarów z kory dębu i innych drzew.

Ryt. 4.ŹB. Nowoczesna wanna rto całkowitych kąpieli elektrycznych w Zakładzie 1'rzyrodo-leczniczym w Szczawnic Zdroju

229