72100 P3111094

Cifił porwua, 7 11 13

I»* U huU tedy u/ywu kię fi Iow w zabawach u • liarakleo koiowodów litiii i . Iiyi li (Ke/i/eii.sp/o/e).

> tiij język ową nazywać I * *będę i alość /h>żoiii| / jęa l it i . c/yunośrt, w kloie jest on wpleciony.

H Przyjrzyjmy kię pewnemu poszerzeniu języku (Jj |*ióc/ czterech wyrazów „kostka", „słup" iul., niech /.uwjf i .i on serię wy rtt/ów używanych luk, pik w (I) o/ywuni |iy|y (u/chuikl pizez sprzedawcę (mo/e lo hyć seria hl| ulhd>ctu), poumlio dwa wyia/y o brzmieniu. iiu|iuy na la „lam" i (c/ym zaznaczamy już ich pr/e/nac/enil których u/ywa kię wia/ /.e wkka/ujttcym gestem ręki; wrt k/cie pewne próbki kolorów. Osoba A daje rozkaz w ro tl/a|u ,,d plyla lam", pokazując jednocześnie pomocnikom piohkę koloru i wskazując pr/y słowie „lam** jakieś miejt ii* na placu hudowy. Przy każdej literze allahciu a/ do „(f okotui It hlei/e z zapasu płyt po lednęj w kolorze próbłj i zanosi (a nu miejkce Wkkazane przez A. Innym ruzeti A daje to. k a. „lo lam", wskazując przy „lo" jakiś I dok l lak dalej.

U lic/.|> -u; icgo języka, dziecko musi nauczyć się ni

pamięć ciągu 'hczehuikow': a, h, c..... Mosi równia

naiii/yć kię ich użycia < 7y przy lakiej nauce pojawi ak uczenie wyra/ow pizez wskazywanie? Cóż, będzie si| tam up wskazywało płyty i będzie się liczyło: „u, b, c płyt” i* iiil. u i podobne do wsku/ujucego uczeniu słów „kosi ka", „slup" up.. byłoby juz wsku/ujące uczenie hczcbmkót .In uch Ii mc do liczenia, lecz do oznaczania dających si( .»i>i-.*‘ w/iokiem grup przedmiotów, lak przecież dzicc uizg się u • wia pi«*iwszych pięciu czy sześciu liczebnikom głównych.

i zy równie/ »|owck „lam" i lo" uczymy ostcusywuic Wyobraź koluc. jak mniej więcej można by przyucza* ,l«> u h u/yciaf Wskazywać się będzie wiedy miejsca i r*e

czy; jednakże owo wskazywanie /.schodzi lu równic/ w trakcie używania kłów, nie zaś tylko podczas nauki ich użycia.

10. Cóż więc Ołnaciąją wyrazy tego języka? Jakżeż miałoby się to ujawnić, jeżeli nie w sposobie ich użycia? A len przecież już opisaliśmy. Wyrażenie: „Ten wyraz oznacza to" musiałoby stać się zatem częścią owego opisu. Albo też opis ów irzebu by sprowadzić do postaci: „Wyraz.

oznacza...".

Otóż. można opis użyciu wyrazu „plyla" skrócić do powiedzenia, że wyraz ten oznucza ten oto przedmiot, lak robimy, gdy np. chodzi nam jedynie o usunięcie nieporozumienia, jakoby wyraz „płyta" odnosił się do kształtu bloku faktycznie nazywanego „kostka" przy znunym już skądinąd sposobie owego „odniesienia", t/n. użycia tych wyru/,ów.

Podobnie można powiedzieć, że znuki „a", „b" itd., o/nuc/ujłi liczby; jeżeli zapobiegnie to np. nieporozumieniu, jakoby „u", „b", „c" pełniły w języku rolę, która w istocie przypudu „kostce", „płycie" czy „slupowi". Można również powiedzieć, że „c" oznacza tę liczbę, u me liuntii; jeżeli, powiedzmy, wyjaśni się przy tym, że liter nuleży używać w kolejności u, b, c, d itd., me zaś w kolejności u, b, d, c.

Jednakże przez, to, że upodobnimy do siebie opisy sposobów, w jakie używa się wyrazów, sumę te sposoby me sl u nr) się przecież podohmcjs/c! Juk bowiem widzimy, są one całkiem odmienne.

11 Pomyśl o narzędziach w skrzynce z narzędziami: jest tum młotek, są obcęgi, pila, śrubokręt, calówka, garnek do kleju, klej, gwoździe i śruby, Jak różne są funkcje tych przedmiotów, lak róż no są też. funkcje wyrazów ( A podobieństwa znajdą się tu i tam i