Równowaga pomiędzy tworzoną architekturą a istniejącym krajobrazem
Płynne przechodzenie niewielkiej części geometrycznej w formy swobodne, wiązane często z sąsiadującymi polami uprawnymi czy terenami leśnymi
Rozległe powiązania widokowe o symbolicznym znaczeniu kontrolowania majątku ziemskiego
W całym układzie najważniejsza jest główna oś kompozycyjna
Tzw. „uciekająca perspektywa”