81598 Obraz
0 (19)

	(21)
J=JC.	(22)

gdzie: K_c, d_c, J_c oznaczają wartości krytyczne odpowiednich wielkości.

6. Metodyka oceny współczynnika intensywności naprężeń

Współczynnik intensywności naprężeń K_lc wiąże ilościowo mechanizm rozwoju pęknięcia w polu naprężenia przy płaskim stanie odkształcenia z geometrią i sposobem obciążenia próbki. Współczynnik K_lc określany jest dla najbardziej niebezpiecznego w praktyce przypadku pękania przez rozwarcie w płaszczyźnie normalnej do działających naprężeń rozciągających. Małą strefę odkształceń plastycznych, występującą u wierzchołka pęknięcia, uwzględnia się w postaci poprawki na długość pęknięcia. Ponadto wprowadza się pewne poprawki związane z geometrią próbki oraz geometrią i rozmieszczeniem pęknięcia w próbce. Ponieważ równania umożliwiające obliczenie K_k stają się w ten sposób skomplikowane i nierozwiązalne bez zastosowania metod iteracyjnych, poprawki te są wprowadzane łącznie przez zastosowanie wielomianów’ J{alw), stanowiących rozwinięcie szeregów dla poszczególnych rodzajów próbek, (gdzie: a - całkowita długość pęknięcia, w - szerokość próbki). Aby błędy wyników spowodowane zakłóceniem płaskiego stanu odkształcenia przez odkształcenie plastyczne u wierzchołka pęknięcia mieściły się w dopuszczalnych granicach, konieczne jest zastosowanie wymaganych wymiarów próbek, a głównie odległości wierzchołka pęknięcia od powierzchni próbki

'.Ł'¹

k ^0.2;

(23)

B >2,5

gdzie R_{0 2} jest umowną granicą plastyczności.

Przyrost długości pęknięcia Aa, nie powinien przekraczać obliczonej poprawki na promień strefy odkształcenia plastycznego

Aa, < 0,05

(24)

Jedynie w przypadku, gdy nierówności te są spełnione, znalezioną wartość K_/c można uważać za skorygowaną.

Wobec trudności w określaniu z góry warunków zapewniających płaski stan odkształcenia w próbce, doboru wymiarów próbek można dokonać wstępnie na podstawie tabl.l, w zależności od stosunku umownej granicy plastyczności R₀₂ do współczynnika sprężystości wzdłużnej E.

Tablica 1. Zalecane minimalne grubości próbek (rys. I) do pomiaru K_t w zależności od stosunku R_nj!E

r02/e	B [mm]	R02/e	B [mm]
0,0050 + 0,0057	75	0,0071+0,0075	32
0,0057-i-0,0062	63	0,0075 + 0,0080	25
0,0062 + 0,0065	50	0,0080 + 0,0085	10
0,0065 + 0,0068	44	0,0085 + 0,0100	12,5
0,0068 + 0,0071	38	0,0100 i więcej	6,5

10