81813 kscan
31

większe wymagania techniczne i wyższa cena przyrządu. Najtańsze przyrządy pracują przy częstości v = 60 MHz (H₀ = 1,409 T dla ^XH) i v = 100 MHz {H₀ = 2,350 T dla ¹H), a najlepsze, najdroższe przy v = 300 MHz (H₀ = 7,050 T).

d) Detektor—komputer

Detektor promieniowania o częstości radiowej z układami filtrów, wzmacniaczy i przetwornikiem analogowo-cyfrowym dostarcza sygnał rezonansowy do układu komputera. Komputer ma możliwość optymalizacji widma i jego prezentacji zarówno w postaci cyfrowej, jak i w formie wykresu. Przyrządy te, jak i wszystkie inne aparaty, są ciągle udoskonalane i zwiększają się ich możliwości analityczne. I tak po roku 1980 pojawiły się w handlu przyrządy NMR pozwalające na eksperymenty techniką dwuwymiarową. Uzyskuje się dzięki temu widma o dużej rozdzielczości.

7.6.3. Metodyka pomiarów NMR

Widma NMR o dużej rozdzielczości otrzymuje się dla próbek ciekłych i roztworów. Wstępną czynnością jest zatem rozpuszczenie substancji badanej (ciała stałego lub cieczy) w obojętnym rozpuszczalniku. Roztwór próbki powinien być możliwie rozcieńczony (co najmniej 0,2 mol ■ dm~³), aby uniknąć wpływu oddziaływań międzycząsteczkowych na przesłanianie badanych jąder. Rozpuszczalnik nie powinien wykazywać własnej absorpcji rezonansowej w badanym zakresie. W rezonansie *H rozpuszczalnikami spełniającymi wymagane warunki są: CC1₄, CS₂ oraz D₂0, CDC1₃, C₆D₆, CD₃COOD. Przygotowany roztwór umieszcza się w specjalnej szklanej probówce, o średnicy zewnętrznej 5 mm i pojemności 0,5 cm³. Są też mikroprobówki np. o pojemności 25-10"³ cm³. Roztwór badany nie powinien zawierać zanieczyszczeń paramagnetycznych, w tym tlenu, który można usunąć przez odpowietrzenie próbki. Sygnał absorpcyjny próbki mierzy się najczęściej względem sygnału rezonansowego wybranego wzorca. Substancję wzorcową można rozpuścić w roztworze badanym lub umieścić w oddzielnej kapilarze, zanurzonej w roztworze badanym. W pierwszym przypadku nazywa się ona wzorcem wewnętrznym, a w drugim przypadku — wzorcem zewnętrznym. W przypadku rezonansu protonowego powszechnie stosowanym wzorcem wewnętrznym jest tetra-metylosilan (TMS):

CH₃

I

H₃C —Si —CH₃

I

ch₃

Sygnał rezonansowy TMS jest pojedynczą linią występującą przy znacznie wyższych polach niż sygnały rezonansowe prawie wszystkich innych protonów w cząsteczkach organicznych.

138