82652 IMG56

Ryc. 2. Szestno, woj. Olsztyn, stan. n — „Ptasia Wyspa”. Plan wykopów w obrąbie arów D₁₀, E₁₀, F₁₀. Brunatnoczarna ziemia z poziomu osadniczego (1); czarna ziemia ze śladami przepalenia (2); żółty piasek calcowy (3); zorsztynizowany, rudawy piasek calcowy (4); guano (5); kamienie (6); ceramika (7); polepa (8). Oznaczenia dotyczą wszystkich planów zamieszczonych w artykule

| Badania prowadzili autorzy w ramach ekspedycji wykopaliskowej Instytutu Archeologii UW kierowanej przez doc. Jerzego Okulicza, działającej na zlecenie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Olsztynie. Opracowanie zoologiczne szczątków kostnych sfinansowano | funduszy problemu R.IIL6.

I Wg informacji p. j Klein-Siedlińskiej z Wyszemborka.

ki z początków okresu rzymskiego zadecydowały o podjęciu wykopaliskowych badań sondażowych ¹.

WYNIKI BADAN

Przebadano łącznie 110 m² w wykopie na kulminacji wyspy (ary Ejo i Fm) oraz w rowie sondażowym (ar Dio) schodzącym po zboczu zachodniego brzegu (Ryc. 2A). Na powierzchni leżała czarno-brunatna warstwa zmineralizowanego gu-ana, miąższości ok. 10—20 cm. Pod nią w obrębie ara Eio odsłonięto prostokątny kontur budowli drewnianej, prawdopodobnie stojącej tu przed wojną szopy, użytkowanej przy sezonowym wypasie bydła². Wewnątrz zarysu, jak i wokół niego, wystąpiły znaleziska XX-wieczne (gwoździe kowalskie, haki, podkowy) przemieszane z ułamkami ceramiki pradziejowej. W tych częściach wykopu, które uniknęły zniszczenia, bezpośrednio pod pokładem guana leżała intensywnie czarna warstwa ze śladami spalenizny (węgielki drzewne), zawierająca niezwykle dużo fragmentów ceramiki, nieraz znacznych rozmiarów. Wystąpiły tu również ułamki kości zwierzęcych, bryłki polepy, a także odłupki i przepalone łuski krzemienne. Warstwa miała w całej swej grubości, sięgającej we wsch. części ara F₁₀ do 0,8 m, jedr no lite zabarwienie i konsystencję, co uniemożliwiło wydzielenie w niej mniejszych warstewek. Jedynie w rowie sondażowym poprowadzonym na arze D₁₀, udało się wydzielić dwa odrębne poziomy barwy czarnobrunatnej, z nieco ciemniejszym odcieniem dolnego, oddzielone miejscami wyraźnie czarną warstewką (Ryc. 3).

Wstępne wyniki analizy materiału zabytkowego również podkreślają brak możliwości stratygraficznego rozdzielenia warstwy kulturowej. Nawet w miejscach nienaruszonych w XX w. znaleziska są przemieszane — ułamki naczyń znalezionych tuż pod powierzchnią składają się z fragmentami znalezionymi na dużych głębokościach.

W opisanej warstwie wystąpiły wszystkie znalezione w 1978 r. zabytki wydzielone: ułamki 2 toporków kamiennych (Tabl. Id), fragment osełki i szklany paciorek wielościenny (Tabl. Ic), główną jednak masę za-bytków stanowiły fragmenty ceramiki. Znaleziono: 1). kilkaset ułamków naczyń grubo-, średnio- p&ienkościen-nych o powierzchni wewnętrznej gładkiej, zewnętrznej chropawej, niestarannie wygładzonej lub celowo chro-powaconej przecieraniem, albo częściej, obmazywaniem 1 gliny z obfitą domieszką dużych ziaren tłucznia; większość fragm. pochodziła z naczyń o zagiętym do wewnątrz wylewie, zapewne jajowatych garnków róż-