Hi. ł.ai:.oc'A.ii:ia
vf ualorir!: motywów zdobniczych i tltrr.tn 14'*- stroju ludowego.
Dom mody Dnkolle i Bćchoff w Paryżu demonstrował na wyścigach w roku 1911 różne modele sukien spodniowych, tzw. „jupes-cuiottes” (ii. 99}, k‘.órc jednak nie przyjęły się powszechnie. Występowały w nich tylko tancerki, w związku z czym tańczony przez nie w ..jupos-culottes" nowy taniec • -tango — nazwany był wówczas „tańcem spodniowym’’. Nieliczne kobiety, które pokazały się w tych sukniach na ulicach, zostały wyśmiane, w wyniku czc-go ubiór ten szybko zaniknął. Próbowano również wówczas zakładać spodnie proste, według ówczesnej linii mody, ale i one się nie przyjęły. A oto fragment wiersza na temat „jupe-cułolte", drukowanego w satyrycznym czasopiśmie „A... psik" z 1911 r.:
Pewna pani, nazbyt czuła Na dziwacznej mody zwrot.
Chcąc zaimponować Pumom,
Wdziała na się Jupc-cuiołtc...
Tak Jak gdy z jasnego r.iebs O/.wio się złowrogi grzmot.
Nastał popłoch. gwałt i rwews.
Ody ujrzano jupo-eułoUc.
SI.ił -li; tumult, krzyk i hałas Woj-.k i p :■;<!• wezwano rot,
By obronić od owacji Now.itmki, w juiw-culolte.
Szybkie rozpowszechni u,u langn. zwune wówczas „tango-manią", znalazło oddźwięk i u nu1 Lucyno Messal i inne aktorki wystę|»wały na wilie w ló/iionKlnych fasonach „sukien spodniowych" (il 100).