86043 strona112

112 5. OZNACZANIE STRUKTURY GEOMETRYCZNEJ POWIERZCHNI

•    największa wysokość profilu Rzⁿ - suma najwyższego wzniesienia profilu Rp¹’ i głębokości najniższego wgłębienia profilu Iły" w obrębie odcinka elementarnego l_r (rys. 5.4c);

•    całkowita wysokość chropowatości Rt¹' — odległość między najwyższym a najniższym wgłębieniem profilu zaobserwowanego chropowatości na długości odcinka pomiarowego /„ (rys. 5.4c).

Parametr Ra” stosuje się jako uprzywilejowany w stosunku do pozostałych.

TABLICA 5.1. Różnice w oznaczeniach parametrów chropowatości i falistości (porównanie norm: PN-87/M-04256/02, PN-87/M-04256/04 i PN-EN ISO 4287:1999)

Norma aktualna PN-EN ISO 4287:1999

Rp

Rv

Rz

Rc

Rt

Ra

-

Wp

Wv

Wz

Wc

Wa

lr» Iw

Norma zastąpiona PN-87/M-04256/02

Rp

Ry

Rm

Rc

-

Ra

R-_

l

Norma uzupełniona PN-87/M-04256/04

W„

wv

wm

w,

wa

5.3. Oznaczenie wymagań mikrogeometrycznych na rysunkach - rodzaje znaków chropowatości

Przy oznaczaniu chropowatości stosuje się znaki, które jednocześnie oznaczają sposób uzyskania podanej chropowatości (rys. 5.5). Znaki wykreśla się linią cienką.

RYS. 5.5 Rodzaje znaków chropowatości związanych ze sposobem uzyskania chropowatości

powierzhni określonej dopuszczalną wartością a parametru chropowatości. Sposób obróbki: a) niesprecyzowany, b) przez zdjęcie warstwy materiału (np. skrawaniem), c) bez zdjęcia warstwy materiału (np. walcowaniem), d) powierzchnie nieobrabiane (zachowane z poprzedniego procesu technologicznego), e) znak w zbiorczym oznaczeniu chropowatości; h wysokość liczb wymiarowych na rysunku

^!) Parametry falistości i chropowatości określone przez aktualną normę PN-EN ISO 4287:1999 (tabl. 5.1).