Konserwacja systemu 513
stosować razem z poleceniami gzip i g-jnzip. Dodatkowe informacje na temat gzip można również uzyskać zaglądając do plików dokumentacji programu poleceniem info:
#info gzip
Tabela 31.1. Najczęściej wykorzystywane opcje poleceń gzip i gunzip
Opcja |
Nazwa |
Opis |
h |
help (pomoc) |
Podaje pełną listę opcji poleceń gzip i gunzip |
V |
vcrbose (pełna informacja) |
Podczas korzystania z gzip podaje kompletne informacje o pakowanym pliku, w tym nazwę pliku i stopień kompresji (jako procent rozmiaru pliku przed spakowaniem) |
1 |
list (lista) |
Podaje oryginalną nazwę spakowanego pliku |
t |
test (test) |
Sprawdza działanie gzip i gunzip. Informuje o tym, jaki będzie rezultat tych poleceń, nie wykonując ich jednak. |
r |
recursive (przeszukuj) |
Systematycznie przeszukuje drzewo katalogów pakując lub rozpakowując wszystkie pliki, których nazwa odpowiada nazwie podanej w poleceniu |
c |
concatenate (powiąż) |
Pozwala na powiązanie różnych poleceń tak, aby wynik działania pierwszego był akceptowany przez drugie jako dane wejściowe (pozwala na korzystanie z potoków podczas przygotowywania listy plików, które mają zostać spakowane lub rozpakowane) |
♦ Jak otrzymać listę plików / katalogów poleceniem 1 s, mówimy w rozdziale 3.
gzip nie daje nam możliwości łatwego pakowania całych katalogów ani drzew katalogów. Jeśli chcemy spakować katalog, należy skorzystać z programu tar. tar akceptuje polecenie pakowania całego katalogu wraz z zawartością, po spakowaniu umieszczając efekt pracy w pojedynczym pliku zwanym plikiem tar (ang. tar file):
#tar -cf tarfile.tar plik (i)
To polecenie tworzy (-c) plik zarchiwizowanych danych (f tarfile.tar) zawierających wszystkie wymienione w poleceniu pliki. Argument plik (i) może również być nazwą katalogu w drzewie katalogów, tar zarchiwizuje wszystko co znajduje się wewnątrz tego katalogu (z nim samym włącznie), zachowując strukturę jego podkatalogów.