Olbrzymi postęp, jaki dokonał się w technologii laserowej na przestrzeni ostatnich 20 lat, rozszerzył możliwości jej użycia do rozwiązywania i leczenia wielu problemów oraz wrodzonych wad skóry, takich jak np.: uszkodzenia naczyniowe i pigmentacyjne, usuwanie tatuaży, blizn, depilacja, spłycanie zmarszczek i odmładzanie skóry.
Dostępnych jest aktualnie wiele rozmaitych typów laserów. Pozwala to na wybranie leczenia opartego na użyciu ściśle określonej długości fali i gęstości mocy promieniowania. A to z kolei na selektywne niszczenie określonych struktur komórkowych/podkomórkowych, bez ryzyka uszkodzeń termicznych, blizn i możliwych komplikacji.
Niestety, nawet przy obecnym stanie nauki do terapii wszystkich schorzeń nie wystarcza jedno urządzenie - potrzebne są przynajmniej trzy lub cztery. Wyniki zabiegów laserowych, jak w każdej chirurgii, zależą ostatecznie od umiejętności tego, kto je wykonuje (w tym przypadku lekarza).
Zrozumienie, jak duży potencjał kryje w sobie użycie lasera chirurgicznego, wymaga znajomości podstawowych cech światła laserowego i sposobu jego oddziaływania na tkankę.
Termin laser jest akronimem angielskiego sformułowania Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation, oznaczającego