Img10267

szkody dana para otrzymuje bowiem punkt minusowy; to samo dotyczy dotknięcia krawędzi pasa, który zaznaczają dzieci z lewej i prawej strony. Ażeby pilotem bezbłędnie kierować, nawigator powinien utrzymywać dobrą łączność radiową. Musi go pilnie obserwować i przekazywać mu jasno wskazówki. Z drugiej strony musi dokładnie rejestrować pytania i żądania pilota i reagować na nie. Pilot powinien się poruszać tak wolno, żeby przekształcać słowa nawigatora w ruch. Musi także dokładnie nadsłuchiwać i starać się o dobrą łączność radiową.

Czy zrozumieliście, jak się to odbywa?

Powtórzę jeszcze raz najważniejsze punkty:

— Każda para ustala sama, kto jest pilotem, kto zaś nawigatorem. Pilot przechodzi z zawiązanymi oczyma od jednego końca pasa do drugiego. Osiąga cel, gdy dotknie nawigatora. Nawigator pozostaje cały czas na swoim miejscu.

—    Każde dotknięcie przeszkody lub dziecka po lewej czy prawej stronie daje punkt ujemny.

—    Przeszkody ustawia się za każdym razem od nowa. Pierwszym razem robię to sam, następnie para, na którą ostatnio wypadła kolej. Każda para sama ustala czas, kiedy chce eksperymentować.

—    Na dobre lądowanie każdy pilot ma najwyżej trzy minuty. Zwycięża para z najmniejszą liczbą punktów ujemnych.

Czy zrozumieliście zasady?...

Która para chce zacząć?...

Zawiązuję pilotowi oczy... Ustawcie się w pozycji wyjściowej... Teraz ustawiam przeszkody. A teraz zaczynamy...

A więc, każda para odbyła już lądowanie... Usiądźcie z partnerem na trzy minuty i porozmawiajcie, co podobało się wam w waszej współpracy i co się mniej udało. W jakim stopniu zachowywaliście się tutaj tak jak zazwyczaj? — Czy dowiedzieliście się czegoś nowego o sobie i o swoim partnerze?...

Teraz proszę, żeby każdy po kolei krótko powiedział, co w tej zabawie było dla niego najważniejsze...

KRYTERIA OCENY

□    Czy zabawa podobała mi się?

□    Kogo wybrałem za swojego partnera?

□    Czy dowiedziałem się czegoś nowego o swoim partnerze?

O Czy wolałem być nawigatorem czy pilotem?

O Co zrobiłem dobrze?

□    Co mogłem zrobić lepiej?

O Która para wygrała zawody?

□    Jakie mocne strony miała para zwycięzców?

O W jaki sposób nawigatorzy wzmagali zaufanie pilotów?

□    W jaki sposób piloci ułatwiali nawigatorom ich zadanie?

□    Co wyniosłem z tej zabawy dla siebie?

□    Czy obserwowanie innych par nauczyło mnie czegoś i czy wyciągnąłem z tego konsekwencje?

(—Tl DOŚWIADCZENIA

Ta interesująca zabawa sprawia dzieciom nadzwyczajną radość. Jeżeli gru-pa nie jest zbyt duża, zaleca się, żeby każda para wykonała zaraz to samo zadanie zamieniając się rolami.

Prowadzący zapisuje w tabeli punkty ujemne każdej pary.

Zabawę można utrudnić, kładąc więcej przeszkód na pasie lub skracając czas lądowania. Stopień trudności powinien być tak ustalony, żeby nie wszystkie pary wykonały zadanie bezbłędnie.

Wariant: Jeżeli prowadzący chce sprawdzić trudności komunikacji jednokierunkowej, to powinien mówić tylko nawigator, a pilot milczeć. Prowadzący może wprowadzić odwrotną komunikacją jednokierunkową, pozwalając pilotowi mówić, natomiast nawigator odpowiada tylko „tak” lub „nie”.

161