img163 (9)

Elementarne wprowadzenie do techniki sieci neuronowych 157

Jak widać - system mający “mózg” większy (ponad dziesięciokrotnie więcej neuronów) i sprawniejszy (ciekawsza struktura połączeń) okazał się zdolny do nauczenia takiej formy zachowania, której prymitywniejszy twór posiąść nie był w stanie.

Kolejne ciekawe doświadczenie ilustruje rysunek 8.26. Na rysunku tym pokazano, jak dokładnie tej samej umiejętności (tzn. wykrywania, że nauczyciel życzy sobie, by pozytywnie reagować na przeciętne warunki oświetlenia i głośności, odrzucając wszelkie skrajności) - uczyć się będzie inny egzemplarz sieci neuronowej o tej samej strukturze, jak sieć, której uczenie pokazano na rysunku 8.25. Jedyna różnica między sieciami, których formy uczenia pokazano na rysunkach 8.25 i 8.26 polega na tym, że sieci te mają inne (przypadkowe) wartości parametrów wewnętrznych, co powoduje diametralnie inne “wrodzone preferencje” i zmienia zasadniczo przebieg procesu uczenia.

	j	%	u	*	§
	<fi»		4	§		#
	# # •				#	•

Ile krokou uczenia nan wykonać? |

Rys. 8.26. Przebieg uczenia innego egzemplarza sieci Ta druga sieć, której uczenie pokazano na rysunku 8.26, mimo bliźniaczego podobieństwa struktury do sieci związanej z rysunkiem 8.25, ma z początku skłonności raczej melancholiczne. Nic się jej tak naprawdę nie podoba - na rysunku dominują chłodne zielenie i błękity. Początkowy okres uczenia powoduje nikły wzrost zainteresowania “warunkami dyskotekowymi” (plama żółtej barwy w kwadracie odpowiadającym pierwszemu etapowi procesu uczenia), ale kilka kolejnych niepowodzeń w procesie uczenia wtrąca sieć ponownie w obszar totalnej (chociaż umiarkowanej) negacji. W czwartym etapie ucznia sieć usiłuje postawić hipotezę, że nauczycielowi zależy na aprobowaniu jasnych pomieszczeń o umiarkowanym poziomie dźwięku, jednak już na kolejnym etapie procesu uczenia pojawia się przypuszczenie, że