img196 (6)

Rys. 126. Zasada urządzenia teatrzyku marionetek

ramy z listew drewnianych obciągniętych tkaniną. Scenę można urządzić na zestawionych stołach. Aby osoba oglądająca teatr nie widziała animatora, należy przed głową animatora zawiesić dodatkową zasłonę 3. Może to być w zakładki upięta tkanina i przybita do poziomej listwy 4, a ta na drucikach 5 podwieszona do sufitu. Należy podkreślić, że podstawa 6 powinna być bardzo mocno i solidnie zbudowana, zwłaszcza że w teatrze bierze udział zawsze kilku animatorów.

Istnieje wiele sposobów wykonania kukiełek do teatrzyków. Wykonuje się kukiełki zawieszane na cienkich nitkach nylonowych. Jak również i takie, których rączki są poruszane za pomocą specjalnych drucików, a głowa porusza się uzyskując napęd od precyzyjnego mechanizmu obrotowego. Ponieważ jednak wykonanie kukiełki nie może być zbyt skomplikowane, a równocześnie postacie nie powinny być zbyt prymitywne, wykonamy kukiełki poruszane bezpośrednio palcami dłoni. Kukiełki takie bywają pięknie wykonane, zwłaszcza przez dziewczynki.

Poruszane palcami kukiełki są pozornie niezgrabne w ruchach, lecz właśnie to dodaje im wiele wdzięku, bo przecież dla obserwujących widzów kukiełka jest postacią żartobliwą, lecz wymowną.

Wykonanie kukiełki rozpoczyna się od przerysowania sylwetki dłoni animatora. Następnie rysujemy i wycinamy korpus-sukienkę kukiełki. Jeżeli jest to np. kot (rys. 127), to korpus można uszyć z szarej flaneli. Po wycięciu dwóch płaszczyzn, zszywa się tkaninę wzdłuż linii przerywanej, a następnie całość przewraca się na zewnętrzną stronę, tak aby szew pozostał w środku. Teraz należy przymierzyć, czy można wygodnie wsunąć palec wskazujący w szyję, kciuk w lewą łapkę, a palec środkowy w prawą łapkę.

Rys. 127. Wielkość kukiełki dostosujemy do wielkości dłoni animatora

Dłonie i główkę lalki wykonujemy oddzielnie. Dłonie — to po prostu wypchane watką małe uszyte rękawiczki. Inny jednak kształt palców będzie dla kota (pulchne, krótkie), a inne dla czarownicy — długie, z zakrzywionymi palcami. Wypchane dłonie przyszywa się bezpośrednio do mankietów rękawków.

Do kołnierza korpusu jest przyszyta główka lalki. Miejsce zszycia korpusu z główką moina zakryć kolorową kokardą, naszyjnikiem z grochu, krawatem itp. Sukienka-korpus lalki musi kolorem i charakterem ozdób odpowiadać danej postaci.

Najwięcej uwagi należy poświęcić wykonaniu główki. Pracę rozpoczy-

105