Rekrutacja kandydat體 na dane stanowisko pracy.
POJECIE REKRUTACJI
Rekrutacja jest to dzialanie majace na celu pozyskanie grupy kandydat體, z kt髍ych bedzie mozliwy wyb髍 (i docelowo zatrudnienie) osoby odpowiedniej na dane stanowisko. Wyb髍 dokonywany jest na rynku zewnetrznym pracy, czyli poza firma, badz wewnetrznym, czyli z grupy pracownik體 juz zatrudnionych.
Rekrutacja zewnetrzna
Zalety:
duzy wyb髍 - Rekrutacja zewnetrzna daje pewnosc, ze bedziemy mieli wielu chetnych na dane stanowisko - im wyzsze bezrobocie, tym bardziej sprawdza sie ta zasada. Jednoczesnie im wyzsze bezrobocie, tym wiecej bedzie zglaszalo sie kandydat體 o za niskich kwalifikacjach. W sytuacji, gdy poszukujemy kandydat體 w wielu srodowiskach, zwiekszamy nasza szanse na znalezienie osoby odpowiedniej.
doplyw "swiezej krwi" - Osoby spoza firmy nie maja takich przyzwyczajen czy sposob體 myslenia, jak zatrudnieni pracownicy i ta swiezosc jest ich zaleta. Moga przyniesc ze soba ciekawe pomysly i zmienic rutyne dotad panujaca.
latwosc rekrutacji - Rekrutacja zewnetrzna jest latwiejsza niz wewnetrzne poszukiwania w przypadku kierownik體 lub specjalist體. Latwiej sciagnac specjaliste z zewnatrz niz przeszkolic do trudnych zadan osoby pracujace.
reklama - Firma decydujaca sie na rekrutacje zewnetrzna decyduje sie tez na informowanie o sobie, czyli moze przy tej okazji tworzyc sw骿 wizerunek na rynku pracy.
Wady:
koszty - Zazwyczaj zewnetrzne kampanie sa drogie i czasochlonne. Musimy zdefiniowac, gdzie i kogo szukac, jak go szukac, a p髗niej przeprowadzic selekcje kandydat體, co jest powazna inwestycja czasowa. Te kwoty daja sie obliczyc i na pewno sa wyzsze niz koszt poszukania kandydata we wlasnej firmie.
zagrozenie dla motywacji - Decydujac sie przyjac do pracy osobe z zewnatrz, dajemy sygnal juz zatrudnionym, ze nie ma wsr骴 nich osoby dosc kompetentnej. Co wiecej, dotychczasowi pracownicy beda podlegac nowo zatrudnionemu pracownikowi, co moze na poczatku wzbudzac niechec.
inwestycja we wstepne szkolenia - Nowa osoba musi sie dowiedziec o firmie wszystkiego, musi poznac procedury dzialania, czesto tez zapoznac sie ze sprzetem. To zajmuje czas i zwieksza poczatkowo ryzyko pomylek i slabej jakosci pracy. Ze strony pracodawcy potrzebna jest wiec inwestycja w niezbedne szkolenie.
Rekrutacja wewnetrzna
Zalety:
udroznienie sciezek awansu - Otwarcie wakujacego stanowiska dla os骲 juz zatrudnionych jest sygnalem, ze sa w firmie mozliwosci awansu, i ze traktujemy powaznie naszych wlasnych pracownik體. Moze to byc szansa, by lepiej wykorzystac zasoby ludzkie, jakie juz posiadamy.
znajomosc - Firma zna kandydata, zas kandydat firme. To oszczedza koszt體 zwiazanych ze zbieraniem i weryfikowaniem informacji oraz pozwala uniknac wzajemnego rozczarowania.
motywacja i r髗norodnosc pracy - Objecie nowego stanowiska oznacza nowy rodzaj pracy i odejscie od dotychczasowej rutyny. Nowo objete stanowiska moga byc zr骴lem wiekszej satysfakcji, a wiec i lepszej pracy os骲, kt髍e je objely.
Wady:
efekt domina - Przejscie jednej z os骲 na wyzsze stanowisko oznacza, ze jej poprzednie stanowisko sie zwalnia, a wiec poszukujemy kandydata i na to zwolnione. Im wyzej jest stanowisko obsadzane w rekrutacji i selekcji wewnetrznej, tym wiecej pozycji zwolni sie po drodze, a to oznacza wysilek obsadzania ich.
rutyna - Pracownik awansujacy zabiera ze soba wszystkie wczesniejsze przyzwyczajenia, wiec trudno liczyc, ze zacznie pracowac zupelnie odmiennie niz dotad. Stad, nie mozemy liczyc na przelom w sposobach wykonywania zadan, gdy nowy szef nie zna innych sposob體 dzialania niz dotychczasowe.
konflikty - Otwarcie stanowiska w rekrutacji wewnetrznej moze okazac sie przyczyna sporu miedzy osoba, kt髍a je otrzyma, a zawiedzionym kandydatem, kt髍y tez na nie liczyl. Taki konflikt moze paralizowac prace na dlugi czas, wiec warto zadbac, by nie wystapil, jasno podajac przyczyny wyboru tej, a nie innej osoby na nowe stanowisko.
Metody rekrutacji zewnetrznej - Wlasciwie istnieje bardzo duza r髗norodnosc metod poszukiwania pracownika. Najog髄niejszy podzial proponuje B. Jamka w swojej ksiazce "Dob髍 wewnetrzny i zewnetrzny pracownik體". Przedstawia tam klasyfikacje form rekrutacji, dzielac je na:
bierne formy rekrutacji - Polegaja gl體nie na tym, ze zainteresowani praca w firmie sami przesylaja swoje dokumenty, nawet gdy nie ma tam wakujacego stanowiska, badz tez pracownicy firmy polecaja kogos sposr骴 swoich krewnych i znajomych. Sama firma nie robi nic, by aktywnie poszukiwac przyszlych pracownik體.<
aktywne bezposrednie formy rekrutacji - Sa to te metody, gdzie firma dokonuje wysilku, by znalezc osoby chetne do podjecia w niej pracy. Moga to byc ogloszenia w mediach, dni kariery, targi pracy, rekrutacje w szkolach.
aktywne posrednie formy rekrutacji - Tutaj firma zleca poszukiwanie pracownik體 firmom zewnetrznym, takim jak agencje doradztwa personalnego czy posrednictwa pracy - na przyklad korzysta z urzed體 pracy. Firma zleceniodawca specyfikuje swoje potrzeby, a firma wykonujaca zlecenie sama dokonuje poszukiwan.
Metody rekrutacji wewnetrznej - Firma moze zastosowac dwie mozliwe strategie - dac wszystkim pracownikom jasna informacje o tym, jakie stanowisko jest wolne i jakie trzeba spelniac wymagania, by sie o nie ubiegac, lub tez kierownictwo firmy moze rozmawiac o awansie tylko z wybranymi osobami. W pierwszej formie rekrutacji wewnatrz mozna wykorzystac wszystkie narzedzia wewnetrznej komunikacji w firmie - tablice ogloszen, biuletyn, spotkania pracownik體, informacje poprzez przelozonych, Intranet. Jest to metoda bardziej przejrzysta, wiec lepiej akceptowalna, ale tez wolniejsza, bardziej sformalizowana. W drugiej formie rekrutacji, zanim danemu pracownikowi zostanie zaproponowana nowa posada, sprawdzane sa jego: wyniki pracy, jego kwalifikacje, przebyte szkolenia, mozliwosci objecia tego stanowiska. Jest to metoda szybsza, ale moze wzbudzac kontrowersje i konflikty wsr骴 pracownik體.
Nalezy zastanowic sie, czy w sytuacji, gdy mamy wolne stanowisko, rzeczywiscie niezbedna jest rekrutacja. W takiej decyzji moga pom骳 dane uzyskane z analizy pracy. Moze nam tez pom骳 obliczenie koszt體 rekrutacji i zatrudnienia nowej osoby oraz por體nanie ich z kosztami alternatyw rekrutacji. Moze sie okazac, ze nie musimy zatrudniac nowej osoby, a wystarczy tylko nieco zreorganizowac prace badz przez jakis czas popracowac w nadgodzinach, w oczekiwaniu na powr髏 innego pracownika z urlopu. Decyzja o rekrutacji powinna byc przemyslana z tego powodu, ze niechybnie pociagnie za soba inwestycje czasowa oraz koszty. Mamy nastepujace alternatywy dla rekrutacji:
• reorganizacja pracy
• praca w nadgodzinach
• zmechanizowanie pracy
• uelastycznienie czasu pracy
• praca na czesc etatu
• zlecenie pracy na zewnatrz
• uzycie agencji pracy tymczasowej
Wazne jest, by w dzialaniach rekrutacyjnych pojawily sie jakiekolwiek informacje o tym, na ile skutecznie dzialamy, czyli na ile pieniadze wydane na rekrutacje nie sa zmarnowane. Wielu praktyk體 zarzadzania zasobami ludzkimi uznaje, ze monitoring efekt體 powinien byc ostatecznym etapem kazdego dzialania.
WPROWADZENIE DO PRACY
Bardzo waznym momentem, decydujacym o dalszym zatrudnieniu, jest wlasnie przyjecie pracownika do pracy, czyli lagodne wprowadzenie go do wykonywania powierzonych mu zadan. Nie wlasciwe przyjecie pracownika moze spowodowac jego rezygnacje i caly trud zwiazany z rekrutacja i wyborem pracownika pudzie na marne, a ponadto pracownik wyrobi sobie zla opinie o przedsiebiorstwie.
Wprowadzenie pracownika do pracy rozpoczyna sie juz w czasie rozmowy wstepnej, kiedy to pracownik otrzymuje pewne informacje o przedsiebiorstwie przedsiebiorstwie swoich przyszlych obowiazkach. Kolejne informacje powinien otrzymac pracownik przed rozpoczeciem pracy i powinny one dotyczyc:
Og髄nej wiedzy o organizacji to jest: cel體, zakres體 dzialania, pozycji na rynku
Og髄nych regul stosowanych w przedsiebiorstwie jak: czas pracy, zasady wykorzystywania urlop體 mozliwosc uzyskania premii lub nagrody
Struktury organizacyjnej organizacji, miejsca stanowiska, na kt髍y przyjety zostal pracownik, w strukturze organizacyjnej przedsiebiorstwa oraz szczeg髄owych obowiazk體 pracownika, zakresu jego odpowiedzialnosci i ewentualnie innych oczekiwan pracodawcy
Uprawnien pracownika
Przed rozpoczeciem pracy przez pracownika przedsiebiorstwo jest zobowiazane do przeszkolenia pracownika w zakresie przepis體 i zasad bezpieczenstwa i higieny pracy. Pracownik podpisuje stosowne oswiadczenie w kt髍ym potwierdza przyjecie do wiadomosci obowiazek stosowanie tych przepis體.
Przed przystapieniem do pracy pracownik podpisuje umowe o prace. Umowa o prace to akt, prawny kt髍y ma charakter dwustronnego zobowiazanie jest ona zwiazkiem miedzy dwoma stronami to jest miedzy pracownikiem pracownikiem a pracodawca. Na mocy tego zwiazku kazda ze stron nabywa pewne prawa i przyjmuje obowiazki. Do podstawowych praw pracownika zaliczamy:
prawo do wynagrodzenia
prawo do urlop體 :wypoczynkowego i okolicznosciowego
prawo bezpiecznych warunk體 pracy
Te prawa pracownik體 sa jednoczesnie podstawowymi obowiazkami pracodawc體. Do podstawowych obowiazk體 pracownika nalezy:
sumienne i staranne wykonywanie zadan pozwalajace na osiagniecie jak najlepszych wynik體 przez przedsiebiorstwo
przestrzeganie dyscypliny pracy
przestrzeganie obowiazujacych przepis體 i zasad BHP oraz przepis體 przeciwpozarowych
prawidlowe wykorzystywanie czasu pracy.
Analize stanowisk pracy to systematyczny proces zbierania, analizowania i przetwarzania danych dotyczacych wiedzy, umiejetnosci, uzdolnien i wszelkich innych cech potrzebnych do tego, by dobrze wykonywac prace na danym stanowisku. Dzieki analizie stanowisk powstaja gotowe opisy tego, jak wyglada praca na danej pozycji i czego nalezy wymagac od ewentualnych kandydat體. Analiza okresla, czym powinien charakteryzowac sie idealny kandydat. Majac gotowa analize stanowiska, nie musimy zastanawiac sie, co umiescic w ogloszeniu, wiemy tez, czy kandydat bedzie musial udokumentowac posiadanie jakichs szczeg髄nych umiejetnosci (certyfikaty, licencje, dyplomy itp.) Analiza da nam tez odpowiedz na pytanie, kto powinien spotkac sie z kandydatem na rozmowie kwalifikacyjnej, jesli taka zaplanowalismy - bedzie to badz przelozony opisany w analizie w czesci dotyczacej podleglosci sluzbowej, badz tez osoba bezposrednio wsp髄pracujaca. Na etapie selekcji analiza pracy moze posluzyc jako zr骴lo opracowania kryteri體 selekcji - ustalamy, jakie sa minimalne wymagania, kt髍e kandydat musi spelniac, by w og髄e byl przez nas rozpatrywany. To pozwala odrzucic grupe os骲 w zaden spos骲 nie predysponowanych do wykonywania danej pracy. W sytuacji, gdy firma przeprowadza testy determinujace przydatnosc kandydata do pracy, analiza pracy pozwala stwierdzic, kt髍e testy sa naprawde zwiazane z wykonywanymi zadaniami i niezbedne, by znalezc idealna osobe. Testy powinny sprawdzac wiedze, umiejetnosci i cechy zwiazane bezposrednio z wykonywanymi zadaniami, a analiza pracy pozwala ustalic, jakie sa to umiejetnosci, wiedza i cechy. Moze sie wiec zdarzyc, ze unikniemy wtedy niepotrzebnego czy zbyt drogiego testowania.
SZKOLENIE I DOSKONALENIE
Szkolenia pracownik體 w organizacjach w zakresie r髗nych umiejetnosci sa coraz powszechniej uznawane za dzialalnosc o priorytetowym znaczeniu, mogaca stanowic podstawe sukcesu rynkowego firmy, jako wzmagajaca jej skutecznosc. W warunkach gospodarki rynkowej kapital ludzki moze okazac sie jedynym czynnikiem, za pomoca, kt髍ego firmy moga skutecznie konkurowac. Szkolenie rozumiane jest, wiec jako pewien element systemu kadrowego, skierowany na utrzymanie i poprawe efektywnosci pracownik體 w firmie. Cel ten jest realizowany poprzez uzupelnianie wiedzy oraz doskonalenie umiejetnosci i kompetencji potrzebnych do wykonywania czynnosci zawodowych. M體iac o strategii szkolen, mozna wyr髗nic dwa typy organizacji. Jeden typ to organizacje traktujace wydatki na szkolenia jako ten element w budzecie, kt髍y w razie trudnosci latwo podlega redukcji. U podstaw takiego podejscia lezy przekonanie, ze szkolenie nie jest dzialalnoscia przynoszaca jakies szczeg髄ne zyski czy korzysci; jest niezbedne, ale nie ma strategicznego znaczenia. Drugi typ organizacji to te, kt髍e traktuja szkolenie jako dlugoterminowa inwestycje; inwestycje, kt髍a zwraca sie pod r髗nymi postaciami, nie tylko przez natychmiastowe polepszenie pozycji rynkowej. Te organizacje traktuja szkolenie jako zasadniczy rodzaj dzialalnosci sprzyjajacej realizacji cel體, jako spos骲 na sprawne funkcjonowanie, sa wiec sklonne uznawac szkolenie za tak wazne, ze w okresach trudnosci staraja sie zwiekszac wydatki na ten cel.
Podstawowe formy szkolen:
Samo okreslenie szkolenie oznacza og髄nie proces rozwijania umiejetnosci i zdobywania kompetencji przez pracownik體. Szkolenie przybiera jednak w praktyce bardzo r髗ne formy.
szkolenie formalne - Sa to wszelkiego rodzaju kursy, zajecia i wyklady, kt髍e odbywaja sie poza stanowiskiem pracy, w oderwaniu od wykonywanych obowiazk體. Grupy szkolone moga sie wywodzic z jednego lub wielu przedsiebiorstw. Kursy takie sa organizowane przez firmy doradcze lub osrodki treningowe, moga odbywac sie zar體no na terenie zakladu, jak i poza nim. Moga to byc kursy kilkudniowe badz dluzsze przedsiewziecia, jak kilkumiesieczne kursy obejmujace na przyklad trzydniowe sesje raz w miesiacu. Szkolenie formalne moze opierac sie na wykorzystaniu aktywnych metod grupowych, jak: symulacje, analiza przypadk體 czy gry (jesli dotyczy treningu umiejetnosci); badz tez wykorzystuje formy wykladowe (gdy nastawione jest na przekazanie wiedzy).
doradztwo - Jest to metoda szkolenia w miejscu pracy. Polega na tym, ze osoba szkolona obserwuje i nasladuje umiejetnosci prezentowane przez doradce. Doradca jest zazwyczaj kierownik wyzszego szczebla, ale nie bezposredni przelozony. Doradca oferuje pomoc i konsultacje w wykonaniu zadan podejmowanych przez szkolonego oraz umozliwia mu wglad w polityke i kulture firmy. Doradca moze wywierac tez wplyw na rodzaj zadan, jakie podejmuje szkolony.
rotacja - Polega na systematycznym przesuwaniu pracownik體 z jednego stanowiska na drugie po to, by poszerzyc ich doswiadczenie. Rozwija to w pracowniku elastycznosc i pozwala na wzmocnienie kontakt體 miedzy pracownikami r髗nych dzial體. Mankamentem tej metody moze byc liczba bled體 popelnianych przez pracownika na nowym stanowisku.
pokaz - Polega na prostym pokazaniu osobie szkolonej, jak wykonywac dane dzialanie, ona zas sama kontynuuje wykonywanie zadania. Jest to szkolenie bezposrednio na stanowisku pracy.
udzielanie instrukcji - Jest to pokaz zwiazany z dokladnym wyjasnieniem mechanizm體 i przyczyn dzialania, pokaz z dolaczona instrukcja oraz z elementem motywujacym. Po wykonaniu czynnosci szkolony otrzymuje informacje zwrotna o swojej pracy.
Korzysci plynace ze szkolen dla firmy nie ograniczaja sie tylko do wzbogacenia wiedzy i umiejetnosci pracownik體. Szkolenia wywieraja tez wplyw na funkcjonowanie firmy na rynku, w otoczeniu spolecznym, czy na wewnetrzne stosunki w samej firmie. Przeszkoleni pracownicy potrafia sprostac wymogom zwiazanym z dana praca. To jest gl體na i najwazniejsza korzysc ze szkolen - pracownicy wiedza co, kiedy i jak robic. To pozwala poprawic ilosc i jakosc wyrob體 czy uslug, co w prostej linii wiaze sie ze wzrostem efektywnosci. Szkolenie prowadzi do zwiekszonej sprawnosci w wykonywaniu zadan, a to powoduje ograniczenie potrzeby korekty i kontroli podwladnych ze strony kierownictwa. Szkolenie takze niesie za soba sygnal dla pracownik體, ze firma o nich dba i traktuje powaznie ich potrzebe rozwoju, co ma duzy wplyw na ksztaltowanie motywacji pracownik體. Pracownicy dostrzegaja, ze szkolenie tworzy im nowe mozliwosci w zakresie podejmowania trudniejszych zadan, co moze tez miec odzwierciedlenie w placy. W wielu organizacjach uczestnictwo w szkoleniu jest rodzajem nagrody za dobra prace, wyr髗nieniem dostrzegalnym dla wsp髄pracownik體.
Szkolenie moze byc nastawione na szlifowanie juz posiadanych umiejetnosci (np. trenowanie umiejetnosci komunikacji interpersonalnej) albo na zaprezentowanie i przecwiczenie nowych umiejetnosci (np. audytowanie systemu jakosci), moze w koncu byc nastawione na przekazanie wiedzy w spos骲 angazujacy szkolonych (np. z zakresu podstaw zarzadzania finansami). W zalozeniach pedagogicznych szkolenia formalne opieraja sie zazwyczaj na tak zwanym cyklu nauczania ludzi doroslych.
OCENA EFEKTYWNOSCI
Systemy ocen pracy czy ocen pracowniczych staja sie coraz bardziej popularnym narzedziem uzywanym w polityce kadrowej r髗nych firm. Najog髄niej m體iac - systemy te polegaja na wprowadzeniu mechanizmu oceny tego, jak pracuja pracownicy, w oparciu o standardy wykonania czynnosci. Oceny sa dokonywane przez bezposrednich przelozonych i opieraja sie na r髗nego rodzaju dokumentacji osiagniec pracownik體 oraz na dorocznej (czy odbywajacej sie co p髄 roku - zaleznie od systemu) rozmowie pracownika i przelozonego. Oceny te moga byc podstawa innych dzialan kadrowych. Koszt wdrozenia takiego systemu jest zazwyczaj bardzo wysoki. Ale wiele jest tez korzysci z istnienia takiego systemu, miedzy innymi taka, ze raz wprowadzony system pozostaje uzyteczny przez wiele lat, podlegajac w czasie pewnym modyfikacjom. System ocen pracowniczych musi byc skonstruowany tak, by realizowal okreslone cele. W literaturze mowa jest o dw骳h rodzajach cel體. Pierwszy typ to cele zwiazane tylko z oszacowaniem, na ile dobrze pracownicy wykonuja swoja prace czy na ile pracownik nadaje sie na dane stanowisko - ostatecznie jest to ocena powiazana z wynagrodzeniami; drugi typ to cele odnoszace sie do rozwoju pracownik體.
W procesie ocen przelozeni moga zgromadzic informacje dotyczace tego, jakich kompetencji czy umiejetnosci nie maja pracownicy, a kt髍e to kompetencje moga byc dla organizacji niezbedne. Moze to skutkowac decyzjami o zatrudnieniu okreslonych specjalist體, jesli niemozliwe jest doszkolenie juz zatrudnionych os骲. Oceny sluza jako narzedzie pomagajace ustalic skutecznosc selekcji. Powinien istniec zwiazek miedzy satysfakcjonujacym wykonaniem zadan a tym, jak tworzone sa kryteria i metodami doboru kandydat體. Oceny pracownik體 moga okreslic, czy spos骲 selekcji dal pozytywny rezultat, czy udalo nam sie wybrac tych kandydat體, kt髍zy dobrze sobie radza z obowiazkami.
GOSPODAROWANIE ZASOBAMI LUDZKIMI
Gospodarowanie zasobami ludzkimi jest funkcja sztabowa kierownicy GZL droadzaja kierownikom liniowym calej organizacji. Ponadto firma moze od czasu do czasu potrzebowac wiekszej albo mniejszej liczby kierownik體 i pracownik體. Dlatego tez GZL jest procesem ciaglym zmierzajacym do zapewnienia organizacji wlasciwych ludzi na wlasciwych stanowiskach, wtedy kiedy beda potrzebni. Funkcja GZL jest szczeg髄nie wazna przy wystepujacej obecnie tendencji do zmniejszenia organizacji.
Ponizszy rysunek przedstawia gl體ne dziedziny zarzadzania zasobami ludzkimi w takim cyklu, w jakim jest ono realizowane w r髗nych organizacjach. Cykl ten nazywany jest procesem kadrowym (gospodarowanie zasobami ludzkimi), jako ze obrazuje ciaglosc dzialan kadrowych i ich wzajemna zaleznosc.
PLANOWANIE ZASOB覹 LUDZKICH
W dzisiejszych czasach w silnie konkurencyjnym srodowisku, w jakim przychodzi funkcjonowac wielu firmom, umiejetnie pokierowani i zmotywowani pracownicy umozliwiaja uzyskanie przewagi konkurencyjnej nad innymi istniejacymi na rynku firmami. W sektorze publicznym czy w edukacji skuteczny i efektywny personel jest w stanie zapewnic wysoka jakosc uslug, a wiec zadowolenie klient體 - podatnik體. Od wielu lat obserwowac mozna zmiany w polityce kadrowej firm - zmiany prowadzace do skuteczniejszej organizacji pracy, do stosowania nowoczesnych system體 motywowania i system體 jakosci oraz tworzenia warunk體 do rozwoju firmy poprzez rozw骿 wlasny jej pracownik體. W uzyciu pojawily sie terminy "zasoby ludzkie" czy tez "kapital ludzki", kt髍e maja oddawac strategiczne znaczenie ludzi dla sukcesu organizacji, w jakiejkolwiek dziedzinie ta organizacja by nie dzialala. Kapitalem sa wiec ludzie zwiazani z firma, umiejacy ze soba wsp髄pracowac, tworzacy coraz lepsze produkty czy uslugi. Tak jak wszystkie zasoby, tak i zasoby ludzkie wymagaja specjalnych profesjonalnych dzialan. Wazne jest, by potencjal pracownik體 pozytkowany byl optymalnie dla zapewnienia wzrostu i efektywnosci firmy. Istnieje scisla relacja miedzy strategia firmy czy misja, jaka firma realizuje, a strategia realizowana w polityce kadrowej. Dotad najpopularniejszym modelem w wielu przedsiebiorstwach bylo planowanie dzialan kadrowych w zupelnym oderwaniu od strategii firmy. Oznaczalo to, ze polityka kadrowa stawala sie reakcja na sytuacje kryzysowe, takie jak: nagle odejscia pracownik體, pilne potrzeby szkoleniowe ze wzgledu na koniecznosc wdrozenia nowych procedur dzialania czy tez wahania na krajowym badz lokalnym rynku pracy. Jednak coraz wiecej firm i instytucji rezygnuje z tego typu dzialan rzecz profesjonalnej, planowej i uznawanej za strategiczna dziedzine polityki kadrowej, nazywanej chetnie zarzadzaniem zasobami ludzkimi.
Polityka kadrowa opiera sie na:
• gruntownej analizie potencjalu, jakim firma dysponuje,
• analizie wyzwan, przed jakimi firma stanie w blizszej i dalszej przyszlosci,
• wypracowanych i systematycznie stosowanych narzedziach zarzadzania personelem, takich jak: analiza stanowisk pracy, ujednolicone formy rekrutacji i selekcji, oceny pracownicze itp.
Celem zarzadzania zasobami ludzkimi jest dob髍 takich pracownik體, kt髍zy najlepiej beda realizowac plany przedsiebiorstwa. Rekrutacja nowych pracownik體 ma wiec na celu selekcje os骲, kt髍ych wiedza, umiejetnosci, charakter i osobowosc doskonale podkreslac beda image firmy i odpowiadac beda jej tradycji.